این سوالی بود که خیلی از هواداران سرخورده کمونیستها بعد فروپاشی کشورهای کمونیستی در اروپای شرقی در دهه 90 مطرح می کردند . از دیدگاه اینان در جهان دو نوع دموکراسی وجود داشت . دموکراسی کمونیستی موسوم به سوسیالیسم و دموکراسی بورژوازی ....در حالیکه دموکراسی بیش از یک نوع نیست .همانطور که جامعه شناسی و روان شناسی و....جز یکی نیستند .این مشابه همان تفکر رایج در بین اسلامیستها و طرفداران حکومت دینی است . یعنی دموکراسی مبتنی بر دین یا به تعبیری مدرن تر مردم سالاری دینی در مقابل دموکراسی غربی . تازه خود اسلامیستها ی محافظه کار با رفورمیستها یا اصلاح طلبان هم در تفسیر واژه دموکراسی با هم اختلاف دارند .دموکراسی محافظه کاران دینی از نوع حذفی و دموکراسی اصلاح طلبان دینی از نوع غیر حذفی است . محافظه کاران اسلامی از لوازم مسلم دموکراسی مانند برگزاری انتخابات ازاد سرباز می زنند به همین دلیل از حذف بیش از 2000 کاندیدای انتخابات مجلس هفتم ذیل نام نظارت استصوابی دفاع می کنند. در اصل انها ابتدا کاندیداهای غیر خودی را از عرصه انتخابات حذف می کنند و بعد مردم را مجاز و محق می دانند که به کاندیداهای از تیغ نظارت گذشته رای دهند در جمهوری اسلامی هم دو واژه جمهوری و اسلامی در عین حال که کاملا متضادند و هر یک دیگری را نفی می کند ولی عملا نوعی شیوه حکومتداری را بوجود اورده اند که جای بحث فراوان دارد . از طرفی این نیز درست است که دموکراسی کمونیستی ویا مردم سالاری دینی هر دو خود نفی دموکراسیند. به دلایل زیر :
1-کمونیسم در عمل همیشه و در همه جا مترادف با دیکتاتوری و زور بوده است از نظر این نظام شخص مخالف به معنای خائن و دشمن خلق (اصطلاح استالین ) است .نه کسی که حق اظهار نظر دارد. در حکومت اسلامی هم دگر اندیشان تحت عناوین دشمن خدا - ملحد – کافر -دین ستیز -غربزده -نوکران صهیونیزم -وابستگان به غرب و.... یاد می شوند .
2-در همان اوان کار از لنین می پرسند که ایا در نظام کمونیستی باید حقوق فردی نادیده گرفته شود . و لنین جواب داد :اری دقیقا. در حکومت اسلامی هم مردم صغیرند و علما کبیر .و مردم برای تصمیم گیری در بسیاری از موارد باید از مراجع تقلید و علمائ دینی کسب تکلیف کنند . و اصولا در ایدئو لوژی حکومت گران دینی واژه "تفکر "و" فکر کردن " "و " انتخاب " جائی ندارند و اصولا عامه مردم صغیرند و نیازمند کمک از جانب فقها و ولی فقیه . دیکتاتوری کمونیستی اصلا و ابدا به معنای حکومت طبقات ستمکش نیست طبقات زحمتکش معتقدند که کمونیسم جز پرولتریا را به این عنوان نمیشناسد.تازه به این طبقه هم اجازه فضولی نمی دهد .و بنا به گفته صریح لنین " خط مشی سیاسی پرولتریا را باید حزب پیشرو تعیین کند نه کس دیگر "عبارت "نه کس دیگر " معنای روشنی دارد .یعنی طبقه پرولتاریا فقط باید چشم به معجز حزب داشته باشد.در سخنان نظام اسلامی هم به کرات از تعلق نظام و کشور به بسیج و بسیجی و سربازان امام زمان خبر می دهند و لی قاطبه این افراد عملا نقشی در ساختار قدرت و تعیین خط و مشی سیاسی نظام ندارند. و رهبران نظام از انها بیشتر در سرکوب سایر دگر اندیشان و یا به عنوان سیاهی لشکر در نمایشات خیابانی وصفوف کذائی رای گیریها استفاده می نمایند.مصداق بارز این مسئله در سخنان خود اقای خامنه ای روشن است که میگوید : تحت فرمان و مطیع محض ولی فقیه باشید تا از گزند دسیسه های استکبار جهانی در امان بمانید !!!....
3-مارکس از دیکتاتوری پرولتاریا سخن می گوید و استدلال او این است که همه طبقات با دیکتاتوری حکومت کرده اند و پرولتاریا هم جز این نخواهد کرد .(نظریه انقلابی اینجا کاربرد ندارد .چون تا الان زور حاکم بوده پس ما هم تبعیت خواهیم کرد )در حکومت دینی بخصوص از نوع شیعی نیز هر نوع تغییر در نوع حکومت و شیوه اداره کشور غیر ممکن و در حد محاربه و جنگ با خدا است .و تعویض یک حکومت اسلامی با یک حکومت لائیک از سوی مردم در یک انتخابات ازاد -عملی بس کفرالود و در حد دشمنی با خدا و ائمه اطهار بوده وموجبین ان موستوجب کیفرند .
4-از نظر کمونیسم نجات بشر به دست پرولتاریا خواهد بود . بدیهی است از این نظرگاه مامور نجات غریق دیگر از غریق سوال نخواهد کرد که چگونه باید او را نجات داد. همانگونه که سخنگویان حکومت اسلامی اسلام را یگانه منجی عالم بشریت و جهان از تمام بحران های اجتماعی و اقتصادی و.......میدانند . چنانکه ارسال پیام امام خمینی به گورباچف و دعوت ایشان به اسلام در استانه تحولات عظیم دنیای کمونیسم از نمونه های این دست تفکرات است .
5- در نظریه مارکسیستی جهان به دو اردوگاه خیر و شر –نور وظلمت –یعنی بورژازی و پرولتری تقسیم شده است و چون چنین است بدیهی و واضح است که نیروهای اهورائی با نیروهای اهریمنی در باره امر حکومت به مشاوره نپردازند.پس هنگامی که کمونیستها از دموکراسی صحبت می کنند بنا به مصلحتی از ائین خود پا فراتر می گذارند تا موج بحران هیجان بخوابد و سپس روز از نو و روزی از نو.این کار در جهان سیاست زیاد معمول است .شاه سابق ایران نیز هم در زمان "کندی "خیلی دموکرات شده بود هم در زمان کارتر .منتها در زمان کارتر زیاد فرصت بازگشت نداشت. بنابر این گفته های رهبران کمونیست در این باره به هیچ وجه مورد اطمینان نیست. چون نه با اصول نظریه انان می خواند و نه با کارکرد کمونیسم.در زمان استالین شوروی دموکرات ترین قانون اساسی جهان را داشت .اما در عمل !!!! جهان بینی حکومت اسلامی هم بر مبنای حق و باطل بنا شده است از زمان ادم و هوا تا امروز . در طول حیات جمهوری اسلامی هم بحث مردم سالاری دینی در دوره خاتمی کم مانده بود که دودمان حکومت را برای همیشه بر باد دهد .از طرفی ابهام و تفاسیر چند گانه در بند بند قانون اساسی میدان را برای ائمال صلیقه های گوناگون در شیوه حکومت داری و اقدامات فرا قانونی حکومت گران باز گذاشته . و در حال حاضر کشور بر اساس همین تفسیرها اداره می شود .دموکراسی دینی محافظه کاران در ایران در واقع یک دموکراسی یک بار مصرف است . اگر از محافظه کاران بپرسید که چرا این همه کاندیدا را حذف می کنید انها پاسخ می دهند که این حذف بر اساس نظارتی است که در قانون انتخابات مجلس پنجم تصویب شده اعمال می شود و لذا نظارتی قانونی است( نظارت استصوابی) .اما انها از طرفی دیگر با تمام قوا از تصویب لایحه اصلاح قانون انتخابات در مجلس ششم بشدت جلوگیری کردند.
دموکراسی یک امر دوره ای است و هر چند سال یک بار قانون گزاران می توانند قوانین مورد نیاز جامعه را تصویب و قوانین گذشته را تغییر دهند .مردم عادی این امر را بخوبی درک کرده اند به همین دلیل در هیچ جای جهان معممین و کمونیستها با ارائ ازاد مردم بر سر کار نیامده اند .خمینی را به ایران تحمیل کردند و و رفراندوم جمهوری اسلامی اری یا نه ! نمایش مضحکی بود که بعدها خود مجریان ان هرگز اجازه تکرار ان را ندادند .!النده کمونیست نبود سوسیالیست بود .کاسترو با انقلاب مسلحانه بر سر کار امد.جائی که امسال سوموزا و محمد رضا شاه حکومت کنند انقلاب نخستین حق مردم است.منتها کاسترو و خمینی پس از احراز قدرت امانت را به ملت برنگرداندند .و بهتر و شیرینتر ان دیدند که با دیکتاتوری حکومت کنند انها برای تثبیت خود در مقام قدرت کم کم همه نهادهای ملی را از بین بردند ..
کاسترو می گوید که حکومتش ملی است .استالین هم بی انکه در تئوری تغییری بدهد در جنگ جهانی دوم ائین ملیت پرستی را زنده کرد .در ایران امروز هم سخن از تاریخ 2500 ساله و علوم وهنر و دستاوردهای تمدن ایران هم از سوی اصولگرایان اسلامی و هم رفورمیستهای اسلامی بسیار بگوش میخورد . محمد رضا شاه هم بسیار از این سخنان بر زبان می راند .اصولا همه دیکتاتورها از هیتلر گرفته تا مارکوس و حتی جوانترینشان که رهبر کنونی کره شمالی باشد خود را " ملی " می خوانند . ولی هرگز حاضرنیستند مطبوعات ازاد و انتخابات ازاد را در جامعه تحت کنترلشان ایجاد کنند .اصولا کمونیسم مبنی بر انتر ناسیونالیسم است که خود ائینی است ضد ناسیونالیسم (ملی بودن ).راست است که ناسیونالیسم دو معنی متبت و منفی داردولی کمونیستها طبق اساس نظریه شان با هر گونه ناسیونالیسمی مخالفند .مارکس می گفت :"پرولتر وطن ندارد ". مشابه این نوع افکار را در اوایل انقلاب ایران تحت عنوان قوانین جهان شمول اسلامی و صدور انقلاب و کمک ویاری به مسلمانان در تمام جهان و استقرار حکومت امام زمان در سرتاسر جهان میتوان یافت . همینک هم که فشار جامعه جهانی برای کنترل برنامه هسته ای ایران زیاد شده عرق ملی میهنی حکومتگران هم چند برابر شده و چنان از حق مسلم "ملت ایران"صحبت می کنند که گویی جز انرژی هسته ای هیچ حق دیگری ندارد . !!!!! ......
میرزا کوچک خان به شدت ضد امپریالیسم بود اما چون وطن خواه بود کمونیستها تنها رهایش کردند.و چنین بود مصدق که وام مسلم ایران را به او نپرداختند .پس ادعای ملی بودن کمونیستها و اسلامیستها هم متل دموکرات بودنشان مصلحتی و دروغ است.
دولت کوبا در اوایل دهه 90 که فعلا کاسترو مثل امروز پیر و خمیده نشده بود اعلام میکرد : حتی مخالفان رژیم کاسترو نیز اذعان می کنند که دولت انقلابی طی سی سال گذشته در تحقق بسیاری از هدف های خود موفق بوده و نسلی را با فرهنگی متفاوت پرورانده که حامی و پشتیبان دستاوردهای نظامند. عبارتی که پس از گذشت بیش از سه دهه از انقلاب ایران به کرات از زبان مسئولان جمهوری اسلامی بگوش میخورد . مردم ایران خود قضاوت کنند ایا چنین است ؟عبارت مهم است :" هدف های خود " یعنی چی ؟ اگر هدف استقرار دیکتاتوری است .اری کاملا موفق بوده است .اگر بالا بردن سطح رفاه مردم است .که طبق تمام شواهد اصلا موفق نبوده .
.قبل فروپاشی شوروی ان کشور روزانه دو میلیون دلار به کوبا کمک میکرد . مشابه همان کمکی که ایران به سوریه و لبنان و .....میکند تا دچار گرسنگی نشوند .این کمک شوروی در زمانی بود که خود ان کشور که دارنده دستگاههای عظیم فضائی و نظامی بود خود در خطر گرسنگی قرار داشت .و به کمک های المان غربی چشم دوخته بود کشوری که از نظر کمونیستها باید به زباله دان تاریخ پرت شده باشد. .کشوری بااین همه وسعت و منابع برای تامین خوردوخوراکش لنگ میزد .ایران اسلا می هم اینک برای تامین نیازهای اولیه خود چشم امید به کشورهائی چون افقانستان و حکومت منطقه ای کردستان عراق و ترکیه و دبی و... دارد که از نظر سران حکومت ایران همگیشان دست نشان ده غرب و صهیونیزم هستند . ایا همه اینها کافی نیست که ثابت کند تئوریهای ساختاری حکومتهای کمونیستی و اسلامی از بن نظریه هائی غلط بوده اند .
هاله ای که دور برخی واژه ها همچون "انقلاب " و "رهائی ملی " و " استقلال " و "ازادی " دست نیاید موجب فریب می شود .رهائی از چنگ دیکتاتورها حق هر ملتی است به شرط اینکه اسیر گرگی دیگر نشوند.استقلال در مقابل امریکا حتما ولی استقلال در مقابل هر قدرت دیگری هم مطلوب است.
پس انچه که در وقایع اخیر انتخابات ( از زمان روی کار امدن احمدی نژاد به این سو )در خطر افتاده "حفظ انقلاب و استقلال ملی " نیست بلکه حفظ حکومت شخص دیکتاتور است. دیکتاتورها همه میل دارند که خود را با تمام انچه نزد مردم مقدس است یکی بگیرند و بگویند با رفتن ما همه اینها نابود میشوند .چنین بودند امثال هیتلر و موسولینی و محمد رضاشاه ( وی می گفت با رفتن او ایران کمونیست می شود )ایا این ادعاها درست است؟
اقای خامنه ای معتقدند فروپاشی حکومت و نظام اسلامی به معنای بازگشت تبعیدیان ارتجاعی از لوس انجلس یعنی بازگرداندن ایران به دامن امریکاست ایشان همچنین معتقدند که اگر پروژه انتخابات انگونه که ایشان مهندسی کردند نمیشد چه بسا ایران به قیمومیت امریکا باز میگشت . این بیانات بخشی مربوط به گذشته و بخشی مربوط به اینده است .اری اگر اقای خامنه ای مردم را بیش از پیش در گرسنگی نگاه دارند .اگر ریشه هر نوع دگر اندیشی و ازاد فکری و ابراز وجود را خشکانده باشند .اگر سیاست مدار رقیب لایقی باقی نگذاشته باشد (که همگی مخصوصا دو تای اخر لازمه حکومت دیکتاتوری است )هیچ بعید نیست که ملت نوعی بردگی را به نوعی دیگر از بردگی ترجیح دهند. این دروغ است که کشورهای اروپای شرقی پس از نجات از کمونیسم به دامان امریکا افتاده اند درست است که انها به گونه ای به اقتصاد سرمایه داری باز گشته اند ولی این کجا و قیمومیت امریکا کجا ؟
خطاب به ان دسته از سیاسیون رانده شده از حلقه قدرت که مدام میگویند "خامنه ای دزد نیست " یا "احمدی نژاد دزد نیست" باید بگویم . اری کاسترو .هیتلر .موسولینی . استالین . قذافی . مبارک . و بشار اسد و پدر کودتا چیش و......دزد نبودند .ولی گمان نمی کنم که این امتیاز زیادی برای حاکم باشد. چون نتیجه عملکردشان تغییری در ابعاد واقعیات جامعه ندارد
سخن گویان نظام اسلامی بارها این شعار را به رخ جهانیان میکشند که سیاستهای اقتصادی دولتهای برامده از انتخابات هم رفاه مادی و هم تامین اجتمائی را برای ملت ایران به ارمغان اورده .امیدوارم چنین باشد ولی برای تائید صحت و سقم این مدعا مطلوب است یک انتخابات ازاد با نظارت شخصیتهای بین المللی برگذار شود تا میزان صحت این مدعا ثابت شود و مشخص شود چند نفر از دل این دولتها مجددا به صحنه باز خواهند گشت . وانگهی تامین رفاه و امنیت اجتمائی هدف نیست بلکه وسیله است . وسیله دست یافتن به ازادی و شخصیت و حفظ کرامت انسانی . چیزی که در هر دو نوع شیوه حکومتی به شدت لگد مال شده است و چیزی از ان باقی نمانده . فراموش نکنید یکی از شعارهای معروف خمینی این بود " انقلاب اسلامی کارخانه انسان سازی ست " و " ما برای شکم انقلاب نکرده ایم "که تقریبا مشابه همان شعار معروف مارکسیستها " خلق انسان طراز نوین " می باشد.که در هیچکدام هدف تامین حوائج شکمی نبوده.
شکی نیست که انقلاب گامهای بلندی در رفع بیسوادی برداشته ولی به چه قیمت و کدام سواد؟ در کشوری که انسان حق نداشته باشد هر روزنامه ویا کتابی که میخواهد بخواند . سواد نوعی ابزار بندگی است. لازم به توضیح نیست تعداد نشریات توقیف شده و لغو امتیاز شده .در سالهای اخیر در ایران . وانگهی مسیر پیشبرد این خودکارها با نظام سربازخانه ای اسانتر از نظام های دیگر است.
نظریه تاریخی مارکسیستی یعنی همان "نظریه جبر " . مارکسیسم از این حیث دچار تضادی عمیق است اگر امور جهان مبتنی بر جبر و ضرورت تاریخی است پس به موجب کدام اصل می توان انقلابی بود ؟ مارکسیسم بر این تناقض پاسخی ندارد منتها توسل به جبر وسیله خوبیست برای اثبات حقانیت انچه پیش امده و وسیله بهتریست برای مشروع جلوه دادن دیکتاتوری . صدایتان در نیاید چون دیکتاتوری من ضرورتی تاریخی ست.و ضرورت تاریخی امریست بس مقدس که مارکس از ان سخن گفته است . در ایدئولوژی حکومت دینی هم همه امور در دستان خدا است و هیچ تحولی بدون نظر و اراده قادر متعال نیست . و هر گونه که منافعشان ایجاب کند تاریخ را تفسیر میکنند .جالب انجاست که این مسئله تا بدانجا پیش رفته است که در محل هیئت دولت محمود احمدی نژاد یک صندلی خالی گذاشته بودند و ان را متعلق به امام زمان می دانستند . و او را ناظر مستقیم بر اعمال و تصمیمات خود پنداشته و تصمیمات خود را بگونه ای نظرات امام زمان و نهایتا تصمیماتی الهی می انگاشتند. و هر گونه مخالفت با ان را شرک ونوعی مخالفت با نظام الهی می انگاشتند .
از طرفی ضرورت تاریخی و قضا و قدر الهی چنان انبان گشادی است که هر ضدو نقیضی در ان می گنجد .هم جمهوری وایمار ضرورت تاریخی بود هم دیکتاتوری هیتلر و قذافی وهم شکست هیتلرو قذافی .هم روی کار اومدن تزار و هم حکومت لنین و هم دیکتاتوری استالین و هم سیاست ضد استالینی خروشچف.و تحول شگرف گورباچف.هم به قدرت رسیدن خالد مشعل و هم محمود عباس پس اگر فردا المانی چماق به دستی تمام رشته های دموکراسیهای اروپای غربی را پنبه کرد باز هم فرمانروائی مبارک و میمون او ضرورتیست تاریخی ویا اراده الهی سبب ان گشته . " چه تحلیلی از این ساده تر .
براستی جه فرقی بین خمیر مایه "تحلیل علمی " کمونیسم (نظریه جبر ) و ( جبر الهی )معممین تکیه زده بر قدرت وجود دارد ؟ !!! تمام شخصیتها در طول تاریخ از بدو پیدایش انسان تا به امروز قابل تجلیلند ولی عملا هر دو دیدگاه بیشتر شخصیتهای تاریخ را دشمن خود می دانند !!!!!!........
سخن اخر اینکه کمونیستها و اسلام گرایان زمانی می توانند طرفدار دموکراسی باشند که دست از ایدئولوژی تمامیت خواه خود بر دارند و به رای مردم احترام بگذارند . همان کاری که رهبر ساندنیستها در نیکاراگوا کرد .و اینک او نه در زندان که از مقام معنوی بالائی نزد همه برخوردار است . مستقلانه به کشورهای دیگرسفر می کند و رهبران جهان او را به عنوان شخصیتی جهانی می شناسند.و با او به مذاکره می پردازند.و در انتخابات کشورش مثل سایر کاندیداها شرکت میکند .
بی اعتمادی به ملت اساس فکری کمونیست و اسلامگرائی را تشکیل می دهد .
حال باید پرسید :
ایا خامنه ای خواهد ماند ؟ .
نویسنده :سید صلاح الدین ایوبیان . اپریل 2013
E.MAIL : sayyedsalah@yahoo.com
Twitter
Google
Yahoo
Delicious
بالاترین
دنباله
نسخه‌ی چاپی
ارسال اين مطلب به دوستان