Iranian Futurist

ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻧﻮع دﻳﮕﺮي از ﺑﺰرگ ﺑﻮدن

"ﺟﻐﺮاﻓﻴﺎ ﻣﺮده اﺳﺖ"! اﻳـﻦ اﻇﻬـﺎرﻧﻈﺮ در ﺑـﻴﻦ ﻫـﻮاداران دﻳﺠﻴﺘـﺎﻟﻲ ﺷـﺪن و ﻣﺨﺎﺑﺮاﺗﻲﻫﺎ ﺑﺼﻮرت ﻛﻠﻴﺸﻪ درآﻣﺪه اﺳﺖ. ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻲﺷﻮد ﻇﻬﻮر ارﺗﺒﺎﻃﺎت ﺟﻬﺎﻧﻲ و ﻛﻢﺧﺮج، ﻃﻠﻴﻌﻪ ﻋﺼﺮي اﺳﺖﻛﻪ در آن ﻋـﺼﺮ ﻓﺎﺻـﻠﻪ، ﻣﻜـﺎن، ﺳـﻜﻮﻧﺖ و ﺟﻐﺮاﻓﻴﺎ ﺑﻲاﻫﻴﻤﺖ ﺗﻠﻘﻲ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ. اﻟﺒﺘﻪ ﻧﻴﻤﻲ از اﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ واﻗﻌﻴﺖ دارد.

]اﻟﺒﺘﻪ[ "ﻣﻜﺎن" ﻫﻨﻮز اﻫﻤﻴﺖ دارد و ﺑـﺮاي ﻣـﺪت زﻣـﺎﻧﻲ ﻃـﻮﻻﻧﻲ ﻧﻴـﺰ ﻫﻤﻴﻦﻃﻮر ﺧﻮاﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ. اﮔﺮ ﭼﻪ ﻧﻈﺎم اﻗﺘﺼﺎدي ﺟﺪﻳﺪ، ﺑﻴـﺸﺘﺮ در "ﻓـﻀﺎ" ﻋﻤـﻞ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﺗﺎ در ﻣﻜﺎن و ﺑﻪ ﻣﺮور زﻣﺎن ]ﺣﺠﻢ[ ﺑﻴﺸﺘﺮ و ﺑﻴﺸﺘﺮي از ﺗﺮاﻛﻨﺶﻫـﺎي اﻗﺘﺼﺎدي ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﻀﺎﻳﻲ ﻛﻮچ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻛﺮد.

اﻟﺒﺘﻪ ﺟﻐﺮاﻓﻴﺎ و ﺳﻜﻮﻧﺖ واﻗﻌﻲ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﻲﻣﺎﻧﻨﺪ، ﺷﻬﺮﻫﺎ رﺷﺪ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻛﺮد و ارزش ﻳﻚ ﻣﻜﺎن ﻣﻨﺤﺼﺮﺑﻪﻓﺮد ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻳﻚ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﻴﺎﺑﺎﻧﻲ و ﻳـﺎ ﻳـﻚ روﺳـﺘﺎي ﻓﺮﻳﺒﻨﺪه روي ﻳﻚ ﺗﭙﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎن اﻓﺰاﻳﺶ ﺧﻮاﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ
ﺗﺎم ﭘﻴﺘﺮز1، اﺳﺘﺎد ﻣﺴﻠﻢ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ، ﺑﺎ ﺑﻪ وﺣﺸﺖ اﻧـﺪاﺧﺘﻦ ﻣـﺪﻳﺮان ارﺷـﺪ اﺟﺮاﻳﻲ آﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻲ اﻇﻬﺎر داﺷﺘﻪ اﺳﺖ: "ﺑﻪ آﺳﻴﺎ، آﻣﺮﻳﻜﺎي ﻻﺗﻴﻦ، اروﭘﺎي ﺷﺮﻗﻲ ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻴﺪ! آﻧﺎن ﺑﺎﻫﻮش، ﻓﺮز و ارزان ﻫﺴﺘﻨﺪ و و در ﻫﻤﺴﺎﻳﮕﻲ ﺷﻤﺎ ﻗﺮار دارﻧﺪ، ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﻛﺎﺑﻮﺳﺘﺎن از ﻳﻚ رﻗﻴﺐ اﻳﻦ اﺳﺖﻛﻪ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﻓﻘﻂ ﻳـﻚ ﻫـﺸﺘﻢ ﺛﺎﻧﻴﻪ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ دارد!" اﻳﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ زﻣﺎﻧﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻃﻮل ﻣـﻲﻛـﺸﺪ ﻳـﻚ ﺳﻴﮕﻨﺎل از ﻳﻚ ﻃﺮف ﻛﺮه زﻣﻴﻦ ﺑﻪ ﻃﺮف دﻳﮕﺮ ﺑﺮود. اﻳﻦ رﻗﺒﺎي ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺗﻮان اﻧﺠﺎم ﻫﺮﻛﺎري را ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﺪ اﻧﺠﺎم دﻫﻴﺪ، دارﻧﺪ، ﺣﺘﻲ ارزانﺗـﺮ از ﺷـﻤﺎ.

آﻧﺎن ﻧﻬﺎﻳﺘﺎً ﻓﻘﻂ ﻳﻚ ﻫﺸﺘﻢ ﺛﺎﻧﻴﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ دارﻧﺪ. ﺑﻪﻛﻮﺗﺎه ﺳﺨﻦ، ﭘﻴﺘـﺮز ﺳـﺨﻦ از ﻣﺮگ ﻓﺎﺻﻠﻪ و ﻓﺮا رﺳﻴﺪن ﺟﻬﺎﻧﻲ ﺷﺪن زده اﺳﺖ.

اﻳﻦ ﺧﺒﺮ ﺑﺪ ﺑﻮد. وﻟﻲ اﺧﺒﺎرﺧﻮب اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ رﻗﺒﺎي از ﻧﻈﺮ ﺟﻐﺮاﻓﻴـﺎﻳﻲ دور، ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ از ﻳﻚ ﻫﺸﺘﻢ ﺛﺎﻧﻴﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ، ﻧﺰدﻳﻜﺘﺮ ﺷﻮﻧﺪ و ﺑﺮاي ﺧﻴﻠﻲ ﭼﻴﺰﻫـﺎ در زﻧﺪﮔﻲ، ]اﻳﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ[ ﺑﻴﺶ از ﺣﺪ دور اﺳﺖ. ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺜﺎل، ﺑﺮاي ﻳﻚ ﺑﻮﺳﻪ ﻳﺎ ﺗﻤﺮﻳﻨﺎت ورزﺷﻲ ﻳﺎ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﭘﻴﺪاﻛﺮدن از ﮔﻠﻬﺎ ]اﻳﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻳﻚ ﻫﺸﺘﻢ ﺛﺎﻳﻨﻪ زﻳﺎد اﺳﺖ.[ ﺷﺮﻛﺖﻫﺎي ﺗﺎزه ﺗﺄﺳﻴﺴﻲ ﻛﻪ ﺑﺎزيﻫﺎي ﻛﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮيِ آﻳﻨﺪه ﭘﺮدازاﻧﻪ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮهي آﻧﻼﻳﻦ را ﻣﻲﻓﺮوﺷﻨﺪ، ﻛﺸﻒ ﻛﺮدهاﻧﺪ ﻛﻪ ﺗﺎﺧﻴﺮ ذاﺗـﻲ ﻣﻮﺟـﻮد در ﺳﺮﻋﺖ ﻧﻮر ﻫﻨﮕﺎم ﭼﺮﺧﺶ دور زﻣﻴﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻲﺷﻮد ﺗﺠﺮﺑﻪ زﻣﺎنِ واﻗﻌﻲ2 ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ وﻗﻮع ﻧﭙﻴﻮﻧﺪد. اﻳﻦ ﺷﻜﺎفِ زﻣﺎﻧﻲِ ﻗﺎﺑـﻞ ﺗﻮﺟـﻪ، ﺷـﺎﻳﺪ ﻓـﺮق ﭼﻨـﺪاﻧﻲ را در ﺳﻔﺎرش ﻛﺘﺎب و ﻳﺎ ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﻲﻫﺎي آبوﻫﻮاﻳﻲ ﺑﻪوﺟﻮد ﻧﻴﺎورد، اﻣﺎ ﭼﻮن زﻧﺪﮔﻲ ﺑﻪ ﺣﺪ ﻛﺎﻓﻲ ﺑﺮ روي واﻛﻨﺶﻫﺎي ﺣﺴﺎس ﺑﻲ وﻗﻔﻪ ﻧﺸﺎط ﻣﻲﮔﻴـﺮد، آن ﻳـﻚ ﻫﺸﺘﻢ ﺛﺎﻧﻴﻪ ﺻﻤﻴﻤﻴﺖ ﻗﻠﺒﻲ و ﺑﻲوﻗﻔﻪ ﺑﻮدن را از ﺑﻴﻦ ﻣﻲﺑﺮد. ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ]در آﻳﻨﺪه ﻧﻴﺰ[ ﻣﻼﻗﺎتﻫﺎي ﭼﻬﺮه ﺑﻪ ﭼﻬﺮه در زﻣﺎن واﻗﻌﻲ ارزش ﺑﺎزﮔـﺸﺖﻧﺎﭘـﺬﻳﺮش راﻫﻤﭽﻨﺎن[ ﺣﻔﻆ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻛﺮد. ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺳﻔﺮ ﻫﻮاﻳﻲ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﺳﺮﻋﺖ ارﺗﺒﺎﻃـﺎت آﻧﻼﻳﻦ اﻓﺰاﻳﺶ ﺧﻮاﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺷﻬﺮﻫﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﻜﺎنﻫﺎي ﺑـﺪون وﻗﻔـﻪ زﻣﺎﻧﻲ، ﺟﺎﻫﺎﺋﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﻳﻚ ﻫﺸﺘﻢ ﺛﺎﻧﻴﻪ ﻧﻴﺰ ﺗـﺎﺧﻴﺮ زﻣـﺎﻧﻲ ﻧﺪارﻧـﺪ، ﺑـﺎﻗﻲ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻣﺎﻧﺪ.

ﻣﺮدم در "ﻣﻜﺎن"ﻫـﺎ ﺳـﻜﻨﻲ ﻣـﻲﮔﻴﺮﻧـﺪ، اﻣـﺎ ﻧﻈـﺎم اﻗﺘـﺼﺎدي ﺑـﻪﻃـﻮر

ﻓﺰاﻳﻨﺪهاي در "ﻓﻀﺎ" ﺳﻜﻨﻲ ﺧﻮاﻫﺪﮔﺮﻓﺖ.

ﻳﻚ ﻣﻜﺎن از ﭼﻬﺎر ﺑﻌﺪ ﻣﺤﺪود ﻣﻲﺷﻮد. دو ﭼﻴﺰ در ﻛﻨﺎر ﻫﻢ، آﻧﻬﺎ ﺑﺎﻳـﺪ در ﻳﻜﻲ از ﭼﻬﺎر ﺟﻬﺖ ﻣﺤﻮر ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻗﺮار داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ: ﺑﺎﻻ/ﭘـﺎﻳﻴﻦ، ﭼﭗ/راﺳﺖ، ﻋﻘﺐ/ﺟﻠـﻮ،((x, y, z و زﻣـﺎن. ﻋﻠﻴـﺮﻏﻢ اﻫﻤﻴـﺖ و ﻏﻨـﺎﻳﻲ ﻛـﻪ ﻣﻜﺎنﻫﺎي ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ از آن ﺑﻬﺮه ﻣﻲﺑﺮﻧﺪ (و ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻴﻢ درك ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﭼﻪ ﺛﺮوﺗﻲ در آﻧﺎن ﻧﻬﻔﺘﻪ اﺳﺖ)، ﻣﻜﺎنﻫﺎي ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ ﺗﻌﺪاد ارﺗﺒﺎﻃﺎﺗﻲ را ﻛﻪ ﻣﻮﺟﻮدﻳﺖﻫـﺎ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﺎ ﻫﻢ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﻣﺤﺪود ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ. در ﻳﻚ "ﻣﻜـﺎن" ﻳـﻚ ﺷـﺨﺺ ﻓﻘﻂ ﺑﺎ اﻓﺮاد ﻣﺤﺪود و ﻧﺴﺒﺘﺎً ﻛﻤﻲ ﻛﻪ در ﻫﻤﺎن ﻣﺤﺪوده ﻗﺮار دارﻧﺪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎﺷﺪ. ﻣﺼﻨﻮﻋﺎت ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﻣﺼﻨﻮﻋﺎت دﻳﮕﺮ در ﻧﺰدﻳﻜﻲ ﺧﻮدﺷﺎن ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ ارﺗﺒﺎط داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.
ﻓﻀﺎ ﻏﻴﺮﻣﺸﺎﺑﻪ ﺑﺎ ﻣﻜﺎن، ﻣﺤﻴﻄﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪﻃﻮر اﻟﻜﺘﺮوﻧﻴﻜﻲ ﺧﻠـﻖ ﺷـﺪه اﺳﺖ. ﺟﺎﻳﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ]ﺣﺠﻢ[ ﺑﻴﺸﺘﺮ و ﺑﻴﺸﺘﺮي از ﻧﻈﺎم اﻗﺘﺼﺎدي در آن ﺟﺮﻳﺎن دارد. ﻓﻀﺎ ﻏﻴﺮﻣﺸﺎﺑﻪ ﺑﺎ ﻣﻜﺎن اﺑﻌﺎد ﻧﺎﻣﺤﺪودي دارد. ﻣﻮﺟﻮدﻳﺖﻫﺎ (ﻣﺮدم، اﺷـﻴﺎء، ﻋﺎﻣﻠﻴﻦ، ﺑﻴﺖﻫﺎ، ﮔﺮهﻫﺎ و...) ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﻫﺰاران ﮔﻮﻧﻪ ﻣﺘﻔﺎوت و ﻫﺰاران ﺟﻬﺖ ﻣﺨﺘﻠﻒ در ﻛﻨﺎر ﻫﻢ ﻗﺮارﮔﻴﺮﻧﺪ. ﻳـﻚ ﺷـﺨﺺ در ﻳـﻚ ﻓـﻀﺎي اﻟﻜﺘﺮوﻧﻴﻜـﻲ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻫﻢزﻣﺎن ﺑﺎ ده ﻣﻴﻠﻴﻮن ﻧﻔﺮ ارﺗﺒﺎط ﺑﺮﻗﺮارﻛﻨﺪ و ﻳﺎ ﺑﺎ ﺑﻴﺴﺖ ﻫﺰار ﻧﻔـﺮ در ﻳﻚ ﺑﺎزي ﺷﺮﻛﺖﻛﻨﺪ. ﻛﺎريﻛﻪ در ﻓﻀﺎي ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ ﻏﻴـﺮﻣﻤﻜﻦ اﺳـﺖ. ﻳـﻚ
اﺗﻮﻣﺒﻴﻞ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﺻﺪﻫﺎ ﺟﻬﺖ اﺗﺼﺎل داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ: ﺑﻪ ﻣﺎﺷﻴﻦﻫﺎي دﻳﮕـﺮيﻛـﻪ در ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮﻫﺎ آن ﻃﺮفﺗﺮ در ﻳﻚ ﺗﺮاﻓﻴﻚ ﻃﻮﻻﻧﻲﮔﻴﺮﻛﺮدهاﻧﺪ، ﻧﻤﺎﻳﺸﮕﺮﻫﺎي ﻣﺤﻴﻄﻲ، آﻧﺘﻦﻫﺎي ﻣﺎﻫﻮارهاي راﻫﻴﺎﺑﻲ، ﻣﺆدﻳﺎن ﻣﺎﻟﻴﺎﺗﻲ و ﻣﺮﻛﺰ ﺳﻨﺠﺶ ﻛﺎرﻛﺮدِ ﻣﻮﺗﻮر اﺗﻮﻣﺒﻴﻞﻫﺎي ﻣﺴﺘﻘﺮ در ﻛﺎرﺧﺎﻧﺠﺎت. در ﻳﻚ ﻣﻜﺎن ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ، ﻳﻚ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻓﻘﻂ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎ آن ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ ارﺗﺒﺎط داﺷـﺘﻪ ﺑﺎﺷـﺪﻛـﻪ در ﻓﺎﺻـﻠﻪاي ﻧﺰدﻳـﻚ ﺳﭙﺮﻫﺎي ﻋﻘﺐ و ﺟﻠﻮﻳﺶ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ.

اﺑﺪاع ارﺗﺒﺎﻃﺎت ﺑﻪ زﻧـﺪﮔﻲ اﻳـﻦ اﺟﺎزه را داد ﺗﺎ از ارﮔﺎﻧﻴﺴﻢﻫـﺎي ﻛﺮوي ﺑﻪ ﻣﻮﺟﻮداﺗﻲ ﺧﺎرقاﻟﻌﺎده ﻣﺒﺪل ﺷﻮﻧﺪ، درﺳﺖ ﻫﻤﺎنﻃﻮرﻛﻪ ﺷﺒﻜﻪﻫﺎ ﺑﻪ ﺷﺮﻛﺖﻫﺎﻳﻲ ﻛـﻪ در ﻳﻚ ﻣﻜﺎن ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ اﺟﺎزه ﻣــﻲدﻫﻨــﺪ ﺗــﺎ ﺑــﻪ ﻓــﻀﺎﻫﺎي ﺧﺎرقاﻟﻌﺎده ﺑﭙﻴﻮﻧﺪﻧﺪ.

ﻓﻀﺎﻫﺎ ﺑﻪ ﻧﺰدﻳﻜـﻲ ﻣﺤـﺪود ﻧﻴـﺴﺘﻨﺪ. ﻣﺰّﻳـﺖ ﻓـﻀﺎﻫﺎ از ﻣﺠـﺎزي ﺑـﻮدن ﻏﻴﺮﺟﻐﺮاﻓﻴﺎﻳﻲﺷﺎن ﻛﻤﺘﺮ ﻧﺸﺄت ﮔﺮﻓﺘـﻪ و ﺑﻴـﺸﺘﺮ از ﺗﻮاﻧـﺎﻳﻲ ﻧﺎﻣﺤﺪودﺷـﺎن در ﺟﺬب ارﺗﺒﺎﻃﺎت و اﺗﺼﺎﻻت ﺑﺮآﻣﺪه اﺳﺖ. از ﻃﺮﻳﻖ ارﺗﺒﺎﻃﺎت، ﻓﻀﺎﻫﺎي ﺷـﺒﻜﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ ﻫﻤﻪ ﻧﻮع ﮔﺮهﻫﺎ، اﺑﻌﺎد، رواﺑﻂ و ﺗﻌﺎﻣﻼت را ﺑﻬﻢ وﺻﻞ ﻛﻨﻨﺪ و ﻧﻪﻓﻘـﻂ آﻧﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ از ﻧﻈﺮ ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ در ﻧﺰدﻳﻜﻲﺷﺎن ﻗﺮار دارﻧﺪ.

ﭘﺴﻮﻧﺪ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪهي "ﻓﻀﺎ"، ﻧﺴﺨﻪ ﻧﺎﻗﺼﻲ از ﻓﻀﺎي ﺳـﺎﻳﺒﺮ ﺑـﻪ ﺷـﻤﺎر ﻣﻲرود ﻛﻪ واژهي ﺗﺨﻴﻠﻲ ﻋﻠﻤﻲ ﺑﺮاي ﻓﻀﺎي اﻟﻜﺘﺮوﻧﻴﻜﻲ اﺳﺖ. اﻣﺎ رﻳﺸﺔي واژه ﻋﻤﻴﻖﺗﺮ از اﻳﻦ ﺣﺮﻓﻬﺎﺳﺖ. ﻣﻔﻬﻮم ﺗﻜﻨﻴﻜﻲ "ﻓﻀﺎ" از ﻋﻠﻢ ﻛﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮ و رﻳﺎﺿﻴﺎت ﻧﺸﺎت ﻣﻲﮔﻴﺮد. راﻫﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ داﻧﺸﻤﻨﺪان از آن ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺳﻴﺴﺘﻢﻫـﺎي ﭘﻴﭽﻴﺪه اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ؛ ﻓﻀﺎﻫﺎي ﺧﻴﻠﻲ ﭘﻴﭽﻴﺪه ﭘﻮﻳﺎﻳﻲ ﻣﻨﺤﺼﺮﺑﻔﺮد ﺧﻮدﺷﺎن را دارﻧﺪ. ﺑﺤﺚ "ﻓﻀﺎ" وﻗﺘﻲﻛـﻪ ﺗﻮﺻـﻴﻒﻛﻨﻨـﺪهي ﺷـﻜﻞ ﻧـﺎﻣﻌﻴﻦ و ﻧﺎﻣﺤـﺪود ﺷﺒﻜﻪﻫﺎﺳﺖ، ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻜﺎر ﻣﻲآﻳﺪ. ﻧِﺖ، ﻫﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﻛـﻪ در ﺑﺮﮔﻴﺮﻧـﺪه ﻣﻴﻠﻴﺎردﻫـﺎ ﺷﺊ و ﻋﺎﻣﻞ اﺳﺖ، در ﺟﺎﻳﻲ ﻋﻤﻞ ﻣﻲﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﻌﺒﻴﺮ رﻳﺎﺿﻲداﻧﺎن اﺑﻌﺎد ﺧﻴﻠـﻲ ﺑﺰرگ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻲﺷﻮد. ﻧِـﺖ ﭘﻮﻳـﺎﻳﻲ ﺷـﮕﻔﺖاﻧﮕﻴـﺰي دارد. ﻫﻤـﺎنﮔﻮﻧـﻪ ﻛـﻪ ﻣﺤﻴﻂﻫﺎي واﺳﻂ اﻟﻜﺘﺮوﻧﻴﻜﻲ ﺗﻮﺳـﻌﻪ ﻣـﻲﻧﻤﺎﻳﻨـﺪ، ﻣﻜـﺎن ﺗـﺄﺛﻴﺮﻛﻤﺘﺮ و ﻓـﻀﺎ ﭘﻴﭽﻴﺪﮔﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮي ﭘﻴﺪا ﻣﻲﻛﻨﺪ. ﻫﻤﺎنﻃﻮرﻛﻪ ﻧﻈـﺎم اﻗﺘـﺼﺎدي ﺑـﻪ ﻫـﺮ رﺳـﺎﻧﻪ ﺷﺒﻜﻪاي ﻧﻔﻮذ ﻣﻲﻛﻨﺪ، ﻧﻈﺎم اﻗﺘﺼﺎدي، ﻣﻜﺎن ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ ﺑﺎزار را ﺑﻪ ﻓـﻀﺎي ذﻫﻨـﻲ ﺑﺎزار ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻣﻲﻛﻨﺪ.

ﻧﻈﺎم اﻗﺘﺼﺎدي ﺷﺒﻜﻪاي از "ﻣﻜﺎن" ﺑﻪ "ﻓﻀﺎ" اﻧﺘﻘﺎل ﭘﻴﺪا ﻣﻲﻛﻨﺪ.

در ﻗﻠﻤﺮويِ ﺟﺪﻳﺪِ ﻓﻀﺎﻫﺎيِ ﺑﺎ اﺑﻌﺎد ﺑﺎﻻ، ﻧﻈﺎم اﻗﺘﺼﺎدي ﺷﺒﻜﻪاي رﻓﺘﺎرﻫﺎﻳﻲ ﺑﺮﭘﺎﻳﻪ "ﻓﻀﺎ" از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ در اداﻣﻪ آﻣﺪهاﺳﺖ:
• ﻧﻮع دﻳﮕﺮي از ﺑﺰرﮔﻲ

• ﺧﻮﺷﻪاي ﺷﺪن ﺑﺪون ﻧﻈﻢ1

• اﻗﺘﺪار ﻫﻢ رده و ﺑﺮاﺑﺮ2

• واﺳﻄﻪﮔﻴﺮي دوﺑﺎره3

ﻧﻈﺎم اﻗﺘﺼﺎدي ﺻﻨﻌﺘﻲ راﺑﻄﻪ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻣﺸﺘﺮﻳﺎن و ﻛﺎﻻﻫـﺎﻳﻲ را ﻛـﻪ آﻧـﺎن ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪﺷﺎن ﺑﻮدﻧﺪ، ﻏﻴﺮﻣﻤﻜﻦ ﺳﺎﺧﺖ. اﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﻣﻮز ﻣﻲﺧﻮاﻫﻴـﺪ، واﺳـﻄﻪﻫـﺎي ﺑﺴﻴﺎري ﺑﺎﻳﺪ در ﻛﺎر ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺗـﺎ اﻳـﻦ ﻣﻴـﻮه را از ﻣﺰرﻋـﻪاي در ﻫﻨـﺪوراس ﺑـﻪ آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﻣﻨﺰل ﺷﻤﺎ اﻧﺘﻘﺎل دﻫﻨﺪ. ﺑﻴﻦ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪهﻛﺘﺎب و ﺷﻤﺎ، ﻧﻴﺎز ﺑﻪ زﻧﺠﻴـﺮهاي از وﻳﺮاﻳﺸﮕﺮان، ﺑﺎﻧﻜﺪاران، ﭼﺎﭘﮕﺮان، ﺗﻮزﻳـﻊﻛﻨﻨـﺪﮔﺎن، ﺧﺮﻳـﺪاران ﻋﻤـﺪه و ﻓﺮوﺷﻨﺪﮔﺎن ﻗﺮار دارﻧﺪ. ﺑﻴﻦ ﺷﻤﺎ و ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﺧﻮب از ﺳـﻼﻣﺖ ﺷـﻤﺎ، دﻛﺘﺮﻫـﺎ، ﭘﺮﺳﺘﺎران، ﺑﻴﻤﻪﮔﺮان ﺑﺰرگ و ﻛﺎرﻛﻨﺎن ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن وﺟﻮد دارﻧـﺪ. ﺑـﻴﻦ ﺷـﻤﺎ و ﻣﺎﺷﻴﻦ روﻳـﺎﺋﻲﺗـﺎن، ﻣﺠﻤﻮﻋـﻪاي از ﻣﻌـﺪنﭼﻴـﺎن، ذوب ﻓﻠـﺰات، ﻣﻬﻨﺪﺳـﺎن، ﻛﺎرﺧﺎﻧﻪداران، راهآﻫﻦ، ﻣﺤﻞ ﻧﻤﺎﻳﺶ و ﻓﺮوﺷﻨﺪه وﺟﻮد دارﻧﺪ. ﻫﺮ ﻛﺪام از اﻳـﻦ ﻋﺎﻣﻠﻴﻦ، ﻛﺎﻻ ﻳﺎ ﺧﺪﻣﺎﺗﻲ را ﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﺑﺮدﻧﺪ. ﺑﻌﻀﻲ از آﻧﺎن ﺑﻪوﺳﻴﻠﻪﻛﺎﻣـﻞﻛـﺮدن ﻣﺤﺼﻮل (ﻣﺜﻞ ﻣﻬﻨﺪﺳﻴﻦ ﻣﺎﺷﻴﻦ) ﻳﺎ اراﺋﻪ ﺧﺪﻣﺎت (ﻣﺜﻞ ﻛﺎرﻛﻨﺎن ﺑﻴﻤﺎرﺳـﺘﺎن) و

ﺑﻌﻀﻲﻫﺎ ﻓﻘﻂ ﺑﺎ اﻧﺘﻘﺎل ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ ﻣﺤﺼﻮل ﺑﻪ ﺳﻮي ﺷﻤﺎ (ﻣﺜﻞ ﻗﺎﻳﻖﻫﺎي ﻣﻮز) ]در اﻳﻦ زﻧﺠﻴﺮه ﺑﻪ اﻳﻔﺎء ﻧﻘﺶ ﻣﻲﭘﺮدازﻧﺪ.[ در ﺗﺌﻮري ﻛﺴﺐ و ﻛﺎر اﻳـﻦ ﺧـﻂ ﺑـﻪ ﻋﻨﻮان زﻧﺠﻴﺮه ارزش1 ﻧﺎﻣﻴﺪه ﻣﻲﺷﻮد. ﻫﺮ واﺳـﻄﻪ در اﻳـﻦ زﻧﺠﻴـﺮهي ﻃـﻮﻻﻧﻲ ﻣﻘﺪاري ارزش اﺿﺎﻓﻲ ﻣﻲاﻓﺰاﻳﺪ ﻛﻪ ﻗﻴﻤﺘﻲ را ﻛﻪ ﺑﺮ روي ﻗﻴﻤﺖ ﻧﻬﺎﻳﻲ آن ﻛﺎﻻ ﻣﻲآﻣﺪ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﻣﻲﻛﻨﺪ. ﺷﺮﻛﺖﻫﺎ ﺑﺮاي داﺧﻞ ﻧﻤﻮدن ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﻪ اﻳﻦ زﻧﺠﻴـﺮهي ارزش رﻗﺎﺑﺖ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ، ﺳﭙﺲ ﻛﻨﺘﺮل ﺑﻴﺸﺘﺮي از اﻳﻦ زﻧﺠﻴﺮ را ﺑﺪﺳـﺖ آورﻧـﺪ.

ﻳﻜﻲ از اوﻟﻴﻦ ﺗﺄﺛﻴﺮات ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ ارﺗﺒﺎﻃﺎت ﻛﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮي و ﺷﺒﻜﻪاي ﺷـﺪه اﻳـﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﻃﺮز وﺣﺸﺘﻨﺎﻛﻲ اﻳﻦ زﻧﺠﻴﺮه را ﭘﺎره ﻛﺮد. ﭘﺎول ﺳـﺎﻓﻮ2 آﻳﻨـﺪهﻧﮕـﺮ ﻣﻲﮔﻮﻳﺪ: ﺗﻌﺎﻣﻼت ﭼﻨﺪﮔﺎﻧﻪ ﻧﻴﺎزﻣﻨـﺪ ﺣﻔـﻆ و ﻧﮕﻬـﺪاري ﻫـﺴﺘﻨﺪ ﺗـﺎ در ﻧﻈـﺎم اﻗﺘﺼﺎدي ﺟﺪﻳﺪ ﺣﺮﻛﺖ از "زﻧﺠﻴﺮهي ارزﺷﻲ ﺑﻪ زﻧﺠﻴﺮهي وب" ﺻﻮرت ﮔﻴﺮد.

در ﻓﻀﺎيِ ﺑﺎزارِ ﺷﺒﻜﻪﻫﺎ، ارزشﻫﺎ در وبﻫﺎ ﺟﺎري ﻫﺴﺘﻨﺪ.

ﺑﺴﻴﺎري از زﻧﺠﻴﺮهﻫﺎيِ ارزﺷﻲِ ﻛﻼﺳﻴﻚ ﻣﻤﻠﻮ از واﺳﻂﻫـﺎﻳﻲ ﺑﻮدﻧـﺪﻛـﻪ ﺧﺪﻣﺎت و ﻣﺤﺼﻮل ﻧﻬﺎﻳﻲ را ﺗﻮزﻳﻊ ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ. ﺧﺮﻳﺪاران ﻋﻤﺪهي ﻣﻮز را در ﻧﻈﺮ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ. اﮔﺮﭼﻪ آﻧﺎن ﻣﺤﺼﻮﻻت را ﺑﻪﻃـﻮر ﻓﻴﺰﻳﻜـﻲ ﺟﺎﺑﺠـﺎ ﻣـﻲﻛﻨﻨـﺪ و ﺑـﺎ ﻫﺰﻳﻨﻪﻫﺎي ﺳﻨﮕﻴﻦ، ﻛﺎﻻﻫﺎ را در اﻧﺒﺎر ﻧﮕﻬﺪاري ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﻨﺪ، وﻟـﻲ ارزش اﺻـﻠﻲ
ﺑﺮاي ﻣﺸﺘﺮﻳﺎن، ارزش اﻃﻼﻋﺎﺗﻲ آﻧﺎن اﺳﺖ. در ﺗﺌﻮري، ﺧﻮﺷـﻪﻫـﺎي ﻛﻮﭼـﻚ ﻣﻮزِ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﺴﺘﻪﺑﻨﺪي ﺷﻮﻧﺪ و ﺑـﻪ ﻃـﻮر ﻣـﺴﺘﻘﻴﻢ و ﺑـﺎ ﺗﻌـﺪاد واﺳـﻄﻪﻫـﺎي ﻛﻤﺘﺮيﻛﻪ درﮔﻴﺮ اﻧﺒﺎر و ذﺧﻴﺮه ﻛﺎﻻ ﻫﺴﺘﻨﺪ، از ﻣﺰارع ﺑﺰرگ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎً ﺑﻪ ﺳﻮي ﺧﺎﻧﻪ ﺷﻤﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺷﻮﻧﺪ و ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺧﺎﻃﺮ ارزانﺗﺮ ﻧﻴﺰ در ﻣﻲآﻳﻨﺪ. ﺷﻤﺎ ﻫﺮ ﻫﻔﺘﻪ ﺑﺠﺰ اﻳﺎم ﺗﻌﻄﻴﻠﻲ ﻣﺪارس ﺑﺮاي ﺗﻬﻴﻪ ﻳﻚ ﺧﻮﺷﻪ ﻣﻮز ﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻣﺰارع ﻫﻨﺪوراس ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎً ﺳﻔﺎرش ﻣﻲدﻫﻴﺪ ﺗﺎ آﻧﻬﺎ ﺑﺮاﻳﺘﺎن ﻣﻮز ﺑﻔﺮﺳﺘﻨﺪ. ﺑﺮاي اﻳﻨﻜﻪ اﻳﻦ ﻛـﺎر را ﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻧﺤﻮ اﻧﺠﺎم دﻫﻴﺪ، ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪ ﻳﻚ ﺷﺒﻜﻪ ﺗﻮاﻧﺎي ﺗﻜﻨﻮﻟﻮژﻳﻜﻲ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﺗﺎ:
اﻟﻒ) ﻣﺰرﻋﻪ ﻣﻮرد ﭘﺴﻨﺪﺗﺎن را ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ.

ب ) ﺧﻮﺷﻪي ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ را در زﻣﺎﻧﻲ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ.

ج) اﮔﺮ ﻣﻴﻮهﻫﺎي ﻣﺰرﻋﻪ اول ﻧﺮﺳﻴﺪهاﻧﺪ، ﺑﻪ ﻣﺰرﻋﻪ دﻳﮕﺮي وﺻﻞ ﺷـﺪه و از آن درﺧﻮاﺳﺖ ﻣﺤﺼﻮل ﺷﻮد.

د) ﭘﻴﮕﻴﺮي ﺣﺴﺎب ﻗﺎﺑﻞ ﭘﺮداﺧﺖ ﺧﺮﻳﺪاران ﺟﺰﺋﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻤﺎ را اﻧﺠـﺎم دﻫﻨﺪ.

ه) ﺳﺮ و ﻛﺎر داﺷﺘﻦ ﺑﺎ ﻣﻴﻠﻴﻮنﻫﺎ ﻣﻮرد اﺳﺘﺜﻨﺎ و ﺧﻄﺎﻫﺎﻳﻲ ﻛـﻪ ﻣﻤﻜـﻦ اﺳﺖ ﻫﺮ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﭘﻴﭽﻴﺪه ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﻴﺴﺘﻤﻲ در ﭘﻲ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.

ﻋﺼﺮ ﺻﻨﻌﺘﻲ ﺗﻮان ﺗﻜﻨﻮﻟﻮژﻳﻜﻲ اﻧﺠﺎم اﻳﻦ ﻛﺎر را ﻧﺪاﺷﺖ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻧﻈـﺎم ﻋﻤﺪه ﻓﺮوﺷﻲ را ﺑﺮاي اﻃﻼﻋﺎت ﺷـﺒﻜﻪاي ﺷـﺪه ﺑﻨـﺎ ﻧﻬـﺎد. درﺧﻮاﺳـﺖﻫـﺎ در ﻣﻐﺎزهﻫﺎي ﻣﺤﻠﻲ ﺟﻤﻊ ﻣﻲﺷﺪﻧﺪ و ﺑﻪ ﻋﻤﺪهﻓﺮوﺷﻲﻫﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎده ﻣﻲﺷـﺪﻧﺪ و ﻧﺘـﺎﻳﺞ ﺟﻤﻊآوري ﻣﻲﺷﺪﻧﺪ و ﺗﻤﺎم ﺗﻘﺎﺿﺎﻫﺎي ﺟﻤﻊآوري ﺷﺪه از ﻃﺮﻳﻖ واﺳـﻄﻪﻫـﺎي ﻣﺘﻌﺪد اﻧﺘﻘﺎل ﻣﺤﺼﻮل ﺑﻪ ﻛﺸﺎورزان ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺷﺪه ﻛﻪ آﻧﻬﺎ ﻧﻴـﺰ درﺧﻮاﺳـﺖﻫـﺎي ﺗﻮزﻳﻊ ﺷﺪه را ﺑﻪ زارﻋﺎن اﻋﻼم ﻣﻲﻛﺮدﻧﺪ. درﺧﻮاﺳـﺖ ﺷﺨـﺼﻲ ﺷـﻤﺎ در ﻳـﻚ اﻧﺒﻮﻫﻲ از درﺧﻮاﺳﺖﻫﺎ ﮔﻢ ﻣﻲﺷﺪ، در ﺣﻘﻴﻘﺖ اﻳـﻦ ﺳﻴـﺴﺘﻢ ﺑﺎﻋـﺚ ﻣـﻲﺷـﺪ درﺧﻮاﺳﺖ ﺷﻤﺎ ﻧﺎدﻳﺪه ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد. ﻣﻮزﻫﺎ در ﺣﺎل ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ ﺑـﻪ ﺷـﻤﺎ، از ﻳـﻚ زﻧﺠﻴﺮه ارﺗﺒﺎﻃﻲ از اﻧﺘﻬﺎ ﺑﻪ اﺑﺘﺪا ﻋﻤﻞ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ و ﺑﺨﺎﻃﺮ اﻃﻼﻋﺎت ﻧﺎﻗﺼﻲ ﻛـﻪ از ﻣﺸﺘﺮﻳﺎن دارﻧﺪ، ﻣﺠﺒﻮر ﻫﺴﺘﻨﺪ در اﻧﺒﺎرﻫﺎي ﻣﻴﺎن راه ﺗﻮﻗﻒ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.

ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ زﻣﺎن زﻳﺎدي ﻃﻮل ﺑﻜـﺸﺪ ﺗـﺎ ﻣـﻮز از اﻳـﻦ زﻧﺠﻴـﺮه ارزش اﻗﺘﺼﺎدي ﺗﺒﻌﻴﺖ ﻛﻨﺪ، اﻣﺎ ﻏﺬاﻫﺎي دﻳﮕﺮﻛﻪ ﻗﻴﻤﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮي دارﻧـﺪ وﻟـﻲ ﺣﺠـﻢ زﻳﺎدي ﻧﺪارﻧﺪ، در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ از اﻳﻦ ﻃﺮﻳﻖ ﺑﻪ ﻓﺮوش ﺧﻮاﻫﻨﺪ رﺳﻴﺪ. ﻣﺘﻌـﺼﺒﻴﻦ ﺳﺮﺳﺨﺖ ﻏﺬا در ﺷﻬﺮﻫﺎ، از ﻫﺮ ﻛﺠﺎ ﻛﻪ ﺑﺨﻮاﻫﻨﺪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ، ﻗﻬﻮهي ﻣﺨـﺼﻮص، ﺷﻬﺪ اﻓﺮا ﻳﺎ ﮔﻮﺷﺖ ﮔﺎو را ﺑﻪوﺳﻴﻠﻪ ارﺗﺒﺎط ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ازﻛﺸﺎورزان ﺧﺮﻳﺪاري ﻛﻨﻨﺪ و ﻣﺤﺼﻮﻻت ]ﺧﺮﻳﺪاري ﺷﺪه[ را از ﻃﺮﻳﻖ ادارهﻫـﺎي ﭘـﺴﺖ ﻳـﺎ ﺷـﺒﻜﻪﻫـﺎي ﻓِﺪاﻛﺲ و ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺘﻦ از ﻋﻤﺪهﻓﺮوﺷﺎن و واﺳـﻄﻪﻫـﺎي ﺧـﺮدهﻓـﺮوش درﻳﺎﻓـﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. وﻗﺘﻲﻛﻪ ﺧﻮراكﺷﻨﺎﺳﺎن از وبﺳﺎﻳﺖﻫﺎ و ﻛﺎﺗﺎﻟﻮگﻫﺎﻳﻲﻛﻪ از ﻃﺮﻳـﻖ ﻣﻴﻞ ﻓﺮﺳﺘﺎده ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ، از ﻛﺸﺎورزان ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺧﺮﻳﺪ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ، واﺳﻄﻪﻫﺎي ﺳﻨﺘﻲ ﺧﻮد ﺑﻪ ﺧﻮد از ﺻﺤﻨﻪ ﺣﺬف ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ.

ﺻﻨﻌﺖ ﺑﺎﻧﻜﺪاري اوﻟﻴﻦ ﺟﺎﻳﻲ ﺑﻮدﻛﻪ اﻳﻦ ﺟﺎﻧـﺸﻴﻨﻲ ﺧﺰﻧـﺪه واﺳـﻄﻪﻫـﺎ1

ﺑﺮاﻳﺶ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد. ﺑﺎﻧﻜﺪاران ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻧﺪ (و واﻗﻌﻴﺖ ﻫﻢ داﺷﺖ) ﻫﻨﮕﺎﻣﻲﻛـﻪ ﺗﻜﻨﻮﻟﻮژي اﻃﻼﻋﺎت ﺑﻪ ﺻﻨﻌﺖ ﺑﺎﻧﻜﺪاري ﻧﻔﻮذ ﻛﻨﺪ و در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺻـﻨﻌﺖ در ﺣﺎل رﻫﺎ ﺷﺪن از ﻗﺎﻧﻮنﻫﺎي دﺳﺖ و ﭘﺎ ﮔﻴﺮ اﺳﺖ، ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣـﻲرﺳـﺪ دﻳﮕـﺮ ﻛﺴﻲ ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪ ﺑﺎﻧﻚ (ﺣﺪاﻗﻞ ﺑﺎﻧﻚﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ واﺳـﻄﻪ ﺑﻮروﻛﺮاﺗﻴـﻚ ﺑـﻪ ﺷـﻤﺎر ﻣﻲآﻣﺪﻧﺪ) ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد. ﺷﻤﺎ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﺪ از ﺳﻲﻳﺮز2 راﺣﺖﺗﺮ وام ﺑﮕﻴﺮﻳـﺪ، ﺳـﻮد ﺑﻴﺸﺘﺮي از ﻃﺮﻳﻖ ﺷﺮﻛﺖﻫﺎي ﺳﺮﻣﺎﻳﻪﮔﺬاري درﻳﺎﻓﺖ ﻛﻨﻴﺪ و از دﺳـﺘﮕﺎهﻫـﺎي ﺧﻮدﭘﺮداز ﺧﺪﻣﺎت ﺑﻬﺘﺮي ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ. ﻛﺎرﻛﺮد ﺑﺎﻧﻜﺪاري ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺣﻠﻘﻪ واﺳـﻂ، از ﻣﻴﺎن رﻓﺘﻪ و ]ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ[ ﻣﻮرد ﻧﮕﺮاﻧﻲ ﺑﺎﻧﻜﺪاران ﻣﺨﺼﻮﺻﺎً ﺑﺎﻧﻚﻫﺎي ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ ﺷﺪه ﺑﻮد. از ﻣﻴﺎن رﻓﺘﻦ واﺳﻄﻪﻫﺎ در ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻣﺎﻟﻲ ﺑﺎ ﺗﻤـﺎم ﻧﻴـﺮو اداﻣـﻪ ﺧﻮاﻫـﺪ داﺷﺖ. ﻫﺮ ﻫﻔﺘﻪ ﺷﻌﺒﻪ دﻳﮕﺮي از ﺑﺎﻧﻚﻫﺎ ﺗﻌﻄﻴﻞ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ.

ﻫﻤﺎنﻃﻮر ﻛﻪ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖﻫﺎي ﻣﺎﻟﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ داﻧﺶ و اﻃﻼﻋﺎت ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ، ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲرﺳﺪ ﻧﻈﺎم اﻗﺘﺼﺎدي آﻣﺎده ﺣﺬف واﺳﻄﻪﻫﺎ ﻣﻲﺷﻮد. ﭼﺮا ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺎﻻﻫﺎي ﻋﺼﺮ دﻳﺠﻴﺘﺎل (ﻣﺤﺼﻮﻻﺗﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﻲديﻫﺎي ﻣﻮزﻳـﻚ و ﮔﺰارﺷـﺎت ﺧﺒﺮي) از ﻫﺮ راﻫﻲ ﺟﺰ ﻛﻮﺗﺎهﺗﺮﻳﻦ راه ﻣﻤﻜﻦ، ﻛـﻪ ﻣـﺴﺘﻘﻴﻤﺎً از ﻫﻨﺮﻣﻨـﺪ ﻳـﺎ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻛﻪ ﺷﻨﻮﻧﺪه ﻫﺴﺘﻴﺪ، ﺑﺮﺳﺪ. اﺧﺒﺎر داﺳﺘﺎنﻫﺎي ﻣﻮﻓﻘﻴﺖﻫﺎي اﺧﻴﺮ، ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﻤﻮﻧﻪ "ﻣﺖ دراگ"1 ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻳﻞ ﺷﺒﻜﻪ ﺑﺮاي ﺣﺬف واﺳﻄﻪﻫﺎ اﻣﻴﺪ ﻣﻲﺑﺨﺸﺪ.

دراگ ﻳﻚ ﺧﺒﺮﻧﮕﺎر ﺷﺎﻳﻌﻪﭘﺮداز ﮔﻤﻨـﺎم ﻫـﺎﻟﻴﻮود ﻗـﺼﻪﻫـﺎي ﺳـﺎدهاش را از ﻛﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮ اﺗﺎق ﺧﻮاﺑﺶ ﺑﻪ ﻳﻚ ﻟﻴـﺴﺖ در ﺣـﺎل اﻓﺰاﻳـﺸﻲ از ﺧﻮاﻧﻨـﺪﮔﺎن وب ﻣﻲﻓﺮﺳﺘﺎد ﺗﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﻣﺒﺪل ﺑﻪ ﻳﻚ ﻧﺸﺎن ﻣﻠﻲ ﺑﺮاي ﺧﻮاﻧﻨﺪﮔﺎن ﻛﺘﺎب ﺷﺪ. ﺑﻌـﻀﻲ ﮔﺮوهﻫﺎ، ﭼﻪ ﻣﻌﺮوف و ﭼﻪ ﻏﻴﺮﻣﻌﺮوف، ﭼﻨﻴﻦ ﺟﺎﻳﮕﺎﻫﻲ را در ﻣﻮﺳـﻴﻘﻲ ﭘﻴـﺪا ﻛﺮدهاﻧﺪ. وﻇﺎﻳﻒ دﺷﻮار ذﺧﻴﺮه ﺑﺮ روي دﻳﺴﻚﻫﺎ، ﻧﮕﻬﺪاري آﻧﻬﺎ، ﺣﻤﻞوﻧﻘـﻞ آن ﺑﻪ ﻧﻘﺎط ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻛﺸﻮر، اﻧﺒﺎرداري آن و ﺳﭙﺲ ﺗﻼش و رﻗﺎﺑﺖ ﺑﺮاي ﻋﺮﺿﻪ آﻧﻬﺎ در ﻓﺮوﺷﮕﺎه ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ، ﻫﻤﻪ و ﻫﻤﻪ ﺑﺎ آﻣﺪن ﺗﻜﻨﻮﻟﻮژيﻫﺎي ﺷﺒﻜﻪ ﻛﻪ اﻧﺘﻘﺎل ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ را ﺑﻪ ﻃﺮﻓﺪاراﻧﺶ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ و ﻛﻮﺗﺎه ﺳﺎﺧﺘﻪ، دود ﺷﺪه و ﺑﻪ ﻫﻮا رﻓﺘﻪاﻧـﺪ:

ﻧِﺖ ﺑﺰرگ، ﻧﻪ واﺳﻄﻪ و ﻧﻪ ﻛﺎر اﺿﺎﻓﻲ. اﻟﺒﺘﻪ ﭘﺘﺎﻧﺴﻴﻞ ﺣﺬف واﺳﻄﻪﻫﺎ، ﺑﺰرگﺗﺮ از آﻧﭽﻪ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ رخ ﻣﻲدﻫﺪ، ﺟﻠﻮه داده ﻣﻲﺷﻮد و ﺳـﺎﻳﻪ وﺣـﺸﺘﻨﺎﻛﻲ را

]ﺑﺮ روي ﺑﺴﻴﺎري از ﻣـﺸﺎﻏﻞ[ اﻧﺪاﺧﺘـﻪ اﺳـﺖ. ﻣﺨـﺼﻮﺻﺎً ﺧـﺮدهﻓﺮوﺷـﺎن در اﺿﻄﺮاب ﺳﺨﺘﻲ ﺑﺴﺮ ﻣﻲﺑﺮﻧﺪ. اﮔﺮﻛﺴﻲ ﺑﻪ ﺷـﺒﻜﻪ ﻣﺘـﺼﻞ ﺷـﻮد و ﺑـﺎ ﻣﻘﺎﻳـﺴﻪ ﻗﻴﻤﺖﻫﺎ ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺑﻪﻃﻮر ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻳﻚ ﻳﺨﭽﺎل، ﺑﻪ ﻛﻤﺘـﺮﻳﻦ ﻗﻴﻤـﺖِ ﺑـﺎزار از ﺗﻮﻟﻴﺪﻛﻨﻨﺪه ﺗﻬﻴﻪ ﻛﻨﺪ، دﻳﮕﺮ ﭼﻪ ﻧﻴﺎزي اﺳﺖ ﺑﻪ ﻓﺮوﺷﮕﺎه؟ اﮔﺮ ﻫﺮﻛﺴﻲ ﺑﺘﻮاﻧـﺪ ﺑﻪ اﺳﺘﻮدﻳﻮ ﺳﻔﺎرش ﻣﺤﺼﻮل ﺑﺪﻫﺪ، دﻳﮕﺮ ﻓﺮوﺷﮕﺎهﻫﺎي وﻳﺪﺋﻮ ﻛﻠﻮپ ﭼﻪ ﻛـﺎر ﻛﻨﻨﺪ؟ اﮔﺮ ﻛﺴﻲ ﺑﺮاﺳﺎس ﺗﻘﺎﺿﺎ ﭘﻨﺞ ﻫﺰار ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻛﻤﺪي ﺑﮕﻴـﺮد، دﻳﮕـﺮ ﭼـﻪ ﻧﻴﺎزي داردﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﺮاغ NBC ﺑﺮود؟ ﻋﻤﺪهﻓﺮوﺷﺎن، ﺑﻴﺶ از ﺣﺪ ﻧﮕﺮان ﻫـﺴﺘﻨﺪ، اﻣﺎ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪان و ﻧﻮآوران در ﺷَﻌﻔَﻨﺪ. وب ﻗـﻮل داده اﺳـﺖ (ﺑـﺎﻻﺧﺮه!) ﺳﻴـﺴﺘﻢ ﻓﻀﺎي ﻣﺤﺪود را ﺑﺎ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي از ﺣﻀﻮر ﻳﺎﻓﺘﻦ رﻣﺎنﻫﺎ و آﻟﺒـﻮمﻫـﺎي ﺟﺪﻳـﺪ و ﻣﺤﺼﻮﻻت ﻧﻮ در اﻧﻮاع ﻣﻐﺎزهﻫﺎ از ﻣﻴﺎن ﺑﺮدارد. در وب ﻳـﻚ ﻓـﻀﺎي ﺟﻬـﺎﻧﻲ ﻧﺎﻣﺤﺪود وﺟﻮد دارد. در آﻧﺠﺎ ﺑﺮاي ﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﻣﻮﻓﻘﻴﺘﻲ ذﺧﻴﺮه ﺷﺪه اﺳﺖ.

وﻗﺘﻲ ﻛـﻪ در ﺳـﺎل 1993 ﻣﺠﻠـﻪ واﻳـﺮد1 ﺷـﺮوع ﺑـﻪ ﺗﻮﺳـﻌﻪ ﻳﻜـﻲ از وبﺳﺎﻳﺖﻫﺎي اوﻟﻴﻪ ﺗﺠﺎري ﻛﺮد، ﻋﺒﺎرت "ﻓﻀﺎي ﺟﻬـﺎﻧﻲ ﻧﺎﻣﺤـﺪود"2 اﻏﻠـﺐ ﺑﻪوﺳﻴﻠﻪ ﺷﺮﻛﺖﻛﻨﻨﺪﮔﺎن ﺑﺎﻟﻘﻮه ﺑﻪﻛﺎر ﻣﻲرﻓﺖ. "ﮔـﺬر از ﺳـﺮدﺑﻴﺮ" از دﻳﮕـﺮ واژهﻫﺎي ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻋﺒﺎرت ﺑﻴﺎﻧﮕﺮ آن اﺳـﺖ ﻛـﻪ ﺳـﺮدﺑﻴﺮان ﺑـﻪ ﻋﻨـﻮان واﺳﻄﻪﻫﺎي اﺿﺎﻓﻲ ﻋﻤﻞ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ و ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎن و ﺧﻮاﻧﻨﺪﮔﺎن ﻟﺰوﻣﻲ ﻧﺪارد ﻛـﻪ راه ﻋﺬابآور و ﺷﻜﻨﻨﺪهاي را از ﻃﺮﻳﻖ ﻓﻴﻠﺘﺮ واﺳﻄﻪﻫﺎ ﻃﻲ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﻣﻮاد ﺧﺎم3 در ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ اﻧﺪازهﺷﺎن ﺑﻪﻃﻮر ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ از ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه ﺑﻪ ﺧﻮاﻧﻨﺪه ﻣﻲرﺳﺪ. اوﻟﻴﻦ ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎ ﻣﺎ را ﻣﺘﻘﺎﻋﺪ ﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻧِﺖ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺻﻮرت ﻛﺎر ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ. وبﺳﺎﻳﺖﻫﺎﻳﻲﻛﻪ ﻣﺎ ﺑﻪﻛﺎر اﻧﺪاﺧﺘﻪاﻳﻢ و ﺗﺎ اﻣﺮوز ﺑﻪ ﺳﺎﺧﺘﻨﺸﺎن اداﻣﻪ دادهاﻳﻢ ﺑﺮ ﭘﺎﻳﻪ ﻣﺤﻴﻂ دﻳﮕـﺮي ﭘﺎﻳﻪﮔﺬاري ﺷﺪهاﻧﺪ: اﻳﻨﻜﻪ در ﻧﻈﺎم اﻗﺘﺼﺎدي ﺷﺒﻜﻪاي واﺳﻄﻪﻫﺎ، ارزش ﺷـﮕﺮﻓﻲ دارﻧﺪ.
ﺗﻤﺎم ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ درﺑﺎره وب آﻣﻮﺧﺘﻪاﻳﻢ، ﻣﺨﺼﻮﺻﺎً اﻳﻨﻜﻪ ﺑﻴﺶ از ﻳـﻚ ﻣﻴﻠﻴﻮن وبﺳﺎﻳﺖ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ وﺟﻮد دارﻧﺪ، ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﻲﮔﻮﻳﻨﺪ، اﻳﻦ ﺗﺼﻮر ﻛـﻪ ﻧﻈﺎم اﻗﺘﺼﺎدي ﺷﺒﻜﻪاي ﻃﺮﻓﺪار ﺣﺬف واﺳﻄﻪﻫﺎﺳﺖ، ﺗﺼﻮري ﻛﺎﻣﻼً ﻏﻠﻂ اﺳﺖ،

]در واﻗﻊ[ درﺳﺖ ﺑﺮﻋﻜﺲآن اﺳﺖ. ﺗﻜﻨﻮﻟﻮژيﻫﺎي ﺷﺒﻜﻪ، واﺳﻄﻪﻫﺎ را ﺣـﺬف ﻧﻤﻲﻛﻨﻨﺪ، ﺑﻠﻜﻪ آﻧﻬﺎ را اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻲدﻫﻨﺪ. ﺷﺒﻜﻪﻫﺎ، ﮔﻬﻮارهي واﺳﻄﻪﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ.

ﺷﺒﻜﻪ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺳﻮ ﻛﻪ ﺑﺮود، واﺳﻄﻪﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﺳﻮ ﻣـﻲروﻧـﺪ، ﮔـﺮهﻫـﺎ

ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﻮﻧﺪ، واﺳﻄﻪﻫﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ.

اﻧﺠﺎم ﻳﻚ ﺗﺮاﻛﻨﺶ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً در ﻫﺮﻛﺠﺎ و در ﻫﺮ زﻣﺎن آﻧﻘﺪر ارزان ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ﻛﻪ ارزشﻫﺎي ﺟﺰﺋﻲ ﻛﻪ ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎي ﻫﺰﻳﻨـﻪﻫـﺎي ﺧـﺮد ﺗـﺮاﻛﻨﺶ ﺻـﻮرت ﻣﻲﮔﻴﺮﻧﺪ، ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﻪﺻﻮرت دﻗﻴﻖ ﻫﻢ در ﻓﺮآﻳﻨﺪ ﺗﻮﻟﻴﺪ و ﻫﻢ در ﺧﻮد ﻛﺎﻻ ﺑﻪ ﻃﺮز ﻣﺎﻫﺮاﻧﻪاي اﻋﻤﺎل ﺷﻮﻧﺪ. ﺑﻪ اﻳﻦ ﻋﻠﺖ ﻛﻪ ﻫﺮ ارزش ﺟﺰء ﺧﻴﻠﻲ ارزان اﺳﺖ، ﻓﻀﺎي اﻗﺘﺼﺎدي ﺑﺮاي وﺟﻮد ﺧﺮده ارزشﻫﺎي ﺑﺴﻴﺎر زﻳﺎدي ﺧﻠﻖ ﻣﻲﺷـﻮد ﻛـﻪ ﻗﺒﻼً ]اﻳﻦ ﻓﻀﺎ[ ﺗﻮﺳﻂ واﺳﻄﻪﻫﺎ ﭘﺮ ﻣﻲﺷﺪﻧﺪ. ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﻫﺰﻳﻨﻪﻫـﺎي ﺗـﺮاﻛﻨﺶ ﺑﻪ ﻣﻴﺰان ﺑﺴﻴﺎر اﻧﺪﻛﻲ ﻣﻲرﺳﻨﺪ، ﺑﻌﻀﻲ از ذرهﻫﺎي ارزﺷﻲ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨـﺪ ﺑـﻪ ﻃـﺮز ﺳﻮدآوري و ﺑﻪﻃﻮر ﺑﻴﺸﺘﺮ و ﺑﻴﺸﺘﺮي ﺑﻪ اﻳﻦ ﻓﺮآﻳﻨﺪﻫﺎ اﺿﺎﻓﻪ ﺷﻮﻧﺪ.

رﻳﺎﺿﻴﺎت ﺗﺮﻛﻴﺒﻲ ﺷﺒﻜﻪﻫﺎ1، ﻓﺮﺻﺖﻫﺎي ﺑﻴﺸﺘﺮي ﺑـﺮاي ﺑﻮﺟـﻮد آوردن واﺳﻄﻪﻫﺎ ﺧﻠﻖ ﻛﺮده اﺳﺖ. ﻃﺒﻖ ﺗﻌﺮﻳﻒ، ﻫﺮ ﮔﺮه ﺑﺮ روي ﻳـﻚ ﺷـﺒﻜﻪ، ﻳـﻚ ﮔﺮه ﺑﻴﻦ دﻳﮕﺮ ﮔﺮهﻫﺎﺳﺖ. ﻫﺮﭼﻪ ارﺗﺒﺎﻃﺎت ﺑﻴﺸﺘﺮي ﻣﻴﺎن اﻋﻀﺎي ﻧـﺖ ﺑﺮﻗـﺮار ﺑﺎﺷﺪ، ﻫﻤﺎن ﻗﺪر ﮔﺮهﻫﺎي واﺳﻄﻪاي ﺑﻴﺸﺘﺮي وﺟﻮد ﺧﻮاﻫﻨﺪ داﺷﺖ. ﻫـﺮ ﭼﻴـﺰي در ﺷﺒﻜﻪ، واﺳﻄﻪ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮي اﺳﺖ.

ﻫﻤﻪ ﮔﺮهﻫﺎ در ﺷﺒﻜﻪ واﺳﻄﻪاﻧﺪ.

روزي ﻫﺮﻛﺴﻲ در دﻧﻴﺎ ﭘﺴﺖ اﻟﻜﺘﺮوﻧﻴﻜﻲ ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ، و وﻗﺘﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻃﻮر ﺷﻮد ﻣﻦ ﺗﻤﺎﻳﻠﻲ ﻧﺨﻮاﻫﻢ داﺷﺖ روزاﻧﻪ ﺷﺶ ﻣﻴﻠﻴﺎرد ﭘﺴﺖ اﻟﻜﺘﺮوﻧﻴﻜﻲ ﺑـﻪ ﻣﻦ ارﺳﺎل ﺷﻮد و آدمﻫﺎ آﻧﭽﻪ را ﻛﻪ در ذﻫﻦﺷﺎن ﻣﻲﮔﺬرد، ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻪ اﺷـﺘﺮاك ﮔﺬارﻧﺪ. از آﻧﺠﺎﺋﻲ ﻛﻪ ﻧﻴﻤﻲ از دﻧﻴﺎ اﺣﺘﻤﺎﻻً ﺗﺠﺎرت ﺧﺎص ﺧﻮدﺷﺎن را ﺧﻮاﻫﻨـﺪ داﺷﺖ و ﻧﻴﻤﻲ از آﻧﺎن ﻧﻴﺰ ﺗﺎزهﻛﺎر ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد، ﻣﻦ ﻫﺮﻛﺎري ﺧﻮاﻫﻢ ﻛـﺮد ﺗـﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻢ واﺳﻂﻫﺎﻳﻲ ﺑﻴﻦ ﺟﻌﺒﻪ ﭘﺴﺖ اﻟﻜﺘﺮوﻧﻴﻜﻲام و ﻓﺮﺳﺘﻨﺪه ﭘﺴﺖ اﻟﻜﺘﺮوﻧﻴﻜـﻲ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر دﺳﺘﻪدﺳﺘﻪﻛﺮدن و ﻓﻴﻠﺘﺮﻛﺮدن ﻧﺎﻣﻪﻫﺎي ارﺳﺎﻟﻲ، ﻗﺮار دﻫـﻢ. ﺑـﻪﻃـﻮر ﻣﺸﺎﺑﻪ وﻗﺘﻲ ﺑﻪ ﭘﺴﺖاﻟﻜﺘﺮوﻧﻴﻜﻲ "ﻣﺤﻤﺪ ﻫﺎﻧﮓ" ﭘﻴﺮ، ﻛﻪ ﻣﻦ ﺗﺎﻛﻨﻮن ﻧﺪﻳﺪﻣﺶ و در ﺗﺮﻛﺴﺘﺎن ﭼﻴﻦ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲﻛﻨﺪ، ﻧﺎﻣﻪاي ﻣﻲﻓﺮﺳﺘﻢ ﺗﺎ آﺧﺮﻳﻦ روشﻫﺎي ژن درﻣﺎﻧﻲ را ﻛﻪ ﺑﺮاي آرﺗﺮوز اﺑﺪاع ﻧﻤﻮدهام، ﺑﻪ اﻃﻼﻋﺎﺗﺶ ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ، ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪ واﺳﻄﻪﻫﺎﻳﻲ ﻫﺴﺘﻢ ﺗﺎ از ﻣﻴﺎن ﻓﻴﻠﺘﺮﻫﺎي وي ﻋﺒﻮر ﻛﻨﺪ. ﻣﻦ اﺣﺘﻤﺎﻻً ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﻢ ﺑـﻪ وي دﺳﺘﺮﺳﻲ ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻢ. ﭘﺲ ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪ واﺳﻄﻪﻫﺎي ﺑﻴﺸﺘﺮي ﺑﺮاي ﻳﺎﻓﺘﻦ وي ﻫـﺴﺘﻢ

(ﻳﻚ ﻣﺸﺎور؟ ﻳﻚ ﻻﺗﺎري؟ ﻳـﻚ ﻋﺎﻣـﻞ ردﻳـﺎب؟) ﺷـﺎﻳﺪ در ﻛﻠـﻮپﻫـﺎي ﻣﺴﺎﺑﻘﻪاي و ﻳﺎ در ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ از آﻧﺠﺎ ﻓﻴﻠﻢ ﺗﻬﻴﻪ ﻣﻲﻛﻨﺪ، ]ﺑﺘـﻮاﻧﻢ وي را ﺑﻴـﺎﺑﻢ[ و
وي را در ﺟﺮﻳﺎن ﻛﺸﻔﻢ ﻗﺮار دﻫﻢ. ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً، ﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﻣﻲﺗﻮاﻧـﺪ اﻳـﻦ ﺟﻤﻠـﻪ را ﺗﺎﻳﭗ ﻛﻨﺪ "ژن درﻣﺎﻧﻲ ﺟﺪﻳﺪ ﺑﺮاي ﻣﻌﺎﻟﺠﻪ آرﺗﺮوز" و ﺳﻲ و دو ﻫـﺰار ﻧﺘﻴﺠـﻪ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﺑﮕﻴﺮد. ﻣﻨﺘﻬﻲ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪ واﺳﻄﻪﻫﺎﻳﻲ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ارزش درﻣـﺎن ﺷﻤﺎ را ﺑﺮاي آﻧﻬﺎ ﺗﺎﺋﻴﺪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ. ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪ واﺳﻄﻪﻫﺎﻳﻲ ﻫﺴﺘﻴﺪ ﺗﺎ ﻫﺰﻳﻨﻪ درﻣـﺎن ﻣﻦ را ﺑﺎ ﺑﻘﻴﻪ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻛﻨﻨﺪ.

ﻓﻀﺎي ﺑﺎزار در ﻧﻈﺎم اﻗﺘﺼﺎدي ﺟﺪﻳﺪ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﺣﻔﻆ واﺳﻄﻪﻫـﺎي ﺑﻴـﺸﺘﺮي ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻜﺎن ﺑﺎزار ﻗﺪﻳﻢ دارد. اﻳﻦ واﺳﻄﻪﻫﺎي در ﺣﺎل ﺗﻮرم، ﺣـﻮل ﻣﻴﺎﻧـﻪاي1

ﺗﺸﺪﻳﺪ ﻣﻲﻳﺎﺑﻨﺪ. ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺷﺒﻜﻪﻫﺎ زﻳﺎد ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ، ﺧﻮﺷـﻪﻫـﺎي ﻫـﻢﭘﻮﺷـﺎﻧﻲ ﺷﺪهي ﻋﻼﻳﻖ ﻣﺸﺘﺮك ﻛﻪ در ﻗﻠﻤﺮوي ﻣﻴﺎﻧﻪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ، ﻧﻴﺰ زﻳﺎد ﻣﻲﺷـﻮﻧﺪ.

در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻓﺮاﻣﻴﺎﻧﻪ2 ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻳﻚ ﺷﻜﻞ اﺳﺖ ﺗﺎ ﻳﻚ اﻧﺪازه. ﺗﻜﻨﻮﻟـﻮژي ﻫﻤﻴـﺸﻪ اﻧﺪازه ﺷﺮﻛﺖﻫﺎ را ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻗﺮار ﻣﻲدﻫﺪ. اﺧﺘﺮاع آﺳﺎﻧﺴﻮر، اﻣﻜـﺎن ﺳـﺎﺧﺖ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎنﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪ را ﻛﻪ ﻫﺰاران ﻧﻔﺮ ﻛﺎرﻣﻨﺪ را در ﻓﻀﺎي ﺗﻨﮓ ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ ﺟﻤـﻊ ﻛﻨﺪ، ﻓﺮاﻫﻢ آورده اﺳﺖ. ﺑﺮجﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪ، ﻋﺼﺮ ﻃﻼﻳﻲ ﺷﺮﻛﺖﻫـﺎي ﻣﺘﻤﺮﻛـﺰ را ﻓﺮاﻫﻢ ﻛﺮده اﺳﺖ. اﺧﺘﺮاع ﺗﻠﻔﻦ ﺑﺮ روي ﻣﻴﺰ ﻛﺎرﻣﻨﺪان، ﺑﻪ ﺷﺮﻛﺖﻫﺎي ﻣﺘﻤﺮﻛﺰ اﻳﻦ اﺟﺎزه را ﻣﻲدﻫﺪ ﺗﺎ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﻲﻫﺎﻳﻲ در ﺷﻬﺮﻫﺎ و اﻳﺎﻻت دﻳﮕﺮ اﻳﺠﺎد ﻛﻨﻨـﺪ.

ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ﺗﻌﺪاد ﻛﺎرﻣﻨﺪان ﺷﺮﻛﺖﻫﺎ ]ﺑﻪ ﻣﻴـﺰان ﻗﺎﺑـﻞ ﺗـﻮﺟﻬﻲ[ اﻓـﺰاﻳﺶ ﻳﺎﻓﺖ. در اوج اﻳﻦ ﺗﺤﻮﻻت در ﺳﺎل 1967، ﺟﻨﺮال ﻣﻮﺗﻮرز ﺣﺪود 850 ﻫﺰار ﻧﻔﺮ را در ﻛﻠﻴﻪ ﻛﺎرﺧﺎﻧﺠﺎت و ﺳﺎﺧﺘﻤﺎنﻫﺎي ادارياش ﺑﻪ اﺳﺘﺨﺪام ﺧـﻮد در آورده ﺑﻮد.

ﻛﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮﻫﺎ و ﺗﻜﻨﻮﻟﻮژي ﺷﺒﻜﻪﻫﺎ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺑﻪ ﺟﻬﺘﻲ دﻳﮕﺮ را آﻏﺎز ﻛﺮدهاﻧﺪ.

ﭼﺮا ﻫﺸﺖ ﻧﻔﺮ را ﺑﻪ اﺳﺘﺨﺪام ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ. ﻛﺎري ﻛﻪ ﻗﺒﻼً ﺑﺎ 8 ﻧﻔﺮ اﻧﺠﺎم ﻣﻲﺷـﺪ، ﺑـﺎ اﺳﺘﻔﺎده از اﻳـﻦ ﺗﻜﻨﻮﻟـﻮژي ﻣـﻲﺗﻮاﻧـﺪ ﺑـﺎ ﻛﻤـﻚ 7 ﻧﻔـﺮ اﻧﺠـﺎم ﻣـﻲﺷـﻮد.
ﺷﺮﻛﺖﻫﺎﻳﻲﻛﻪ ﻋﻤﻴﻘﺎً ﺑﻪ اﻳـﻦ ﺗﻜﻨﻮﻟـﻮژي ﻣﺘﻜـﻲ ﻫـﺴﺘﻨﺪ ﻣـﻲﺗﻮاﻧﻨـﺪ ﺗﻌـﺪاد ﻛﺎرﻣﻨﺪاﻧﺸﺎن را ﻛﺎﻫﺶ دﻫﻨﺪ. ﺷﺮﻛﺘﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺎﻳﻜﺮوﺳﺎﻓﺖ اﻣﺮوزه ﻓﻘﻂ ﺣـﻮل و ﺣﻮش ﺑﻴﺴﺖ ﻫﺰار ﻧﻔﺮ را اﺳﺘﺨﺪام ﻛﺮده اﺳﺖ.

اﮔﺮ ﺷﺮﻛﺖﻫﺎ، ﺑـﺎ اﺳـﺘﻔﺎده از ﻣﻴـﺰاندز ﻛﻤـﻲ از اﻳـﻦ ﺗﻜﻨﻮﻟـﻮژي، ﻛﻮﭼﻜﺘﺮ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ، ﭘﺲ اﺳﺘﻨﺒﺎط ﻣﻨﻄﻘﻲ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎدهدز ﺑﻴـﺸﺘﺮي از آن ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺗﻌﺪاد ﻛﺎرﻣﻨﺪاﻧﺸﺎن را ﺑﻪ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﻧﻴـﺰ ﻛـﺎﻫﺶ دﻫﻨـﺪ. ﺑﻌـﻀﻲ آﻣﺎرﻫﺎ اﻳﻦ روﻧﺪ را ﺗﺎﺋﻴﺪ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ. اﻣﺮوزه ﺑﺎ در ﻧﻈﺮﮔﺮﻓﺘﻦ ﭼﻬﺎرده ﻣﻴﻠﻴﻮن ﻧﻔـﺮ ﺧﻮد اﺷﺘﻐﺎل، ﻫﺸﺖ ﻣﻴﻠﻴﻮن و ﺳﻴﺼﺪ ﻫﺰار ﻧﻔﺮ ﭘﻴﻤﺎﻧﻜﺎر ﻣﺴﺘﻘﻞ و دو ﻣﻴﻠﻴـﻮن و ﺷﺸﺼﺪ ﻫﺰار ﻧﻔﺮي ﻛﻪ ﺑﻪﻃﻮر ﻣﻮﻗﺖ در اﻳﺎﻻت ﻣﺘﺤﺪ ﻛﺎر ﻣﻲﻛﻨﻨـﺪ، ﺑﻴـﺴﺖ و ﭘﻨﺞ ﻣﻴﻠﻴﻮن ﻧﻔﺮ، ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اﻓﺮاد ﻣﺴﺘﻘﻞ ﺑﻪ ﻛﺎر ﻣﺸﻐﻮﻟﻨﺪ، اﮔﺮ اﻳﻦ روﻧﺪ ﺗﺎ ﭼﻨـﺪ دﻫﻪ دﻳﮕﺮ اداﻣﻪ ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪ، در آﻳﻨﺪه ﻫﺮﻛﺲ ﺑﻪ ﻋﻨـﻮان ﻋﺎﻣـﻞ ﻣـﺴﺘﻘﻞ و آزاد ﺑﺮاي ﺑﻘﻴﻪ اﻓﺮاد ﻛﺎر ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد و ﻛﺸﻮر ﻣﺎ ﻳﻚ ﻣﻠّﺖ ﻋﺎﻣﻠﻴﻦ ﻣـﺴﺘﻘﻞ1 و آزاد ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ.

اﻣﺎ ﻗﺪرت ﺷﺒﻜﻪ دوﺟﺎﻧﺒﻪ ﻋﻤﻞ ﻣﻲﻛﻨﺪ. اﮔﺮ ﭼﻪ ﺷﺒﻜﻪﻫﺎ، ﺷﺎﻏﻠﻴﻦ اﻧﻔﺮادي را ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪﺗﺮ ﻣﻲﻛﻨﺪ، اﻣﺎ در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل ﺳﺎزﻣﺎنﻫﺎي ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺰرگ را ﻧﻴـﺰ ﺗﻮاﻧـﺎ ﻣﻲﺳﺎزد. ﻫﻤﺎنﻃﻮر ﻛﻪ اﺣﺘﻤﺎل دارد ﻣﻠﺘﻲ ﭘﺮ از ﻋﺎﻣﻠﻴﻦ آزاد و ﻣﺴﺘﻘﻞ را ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ، ﻫﻤﺎنﻗﺪر ﻧﻴﺰ اﺣﺘﻤﺎل دارد ﻣﻠﺘﻲ ﭘﺮ از ]ﺳﺎزﻣﺎنﻫـﺎي[ ﻏـﻮلﭘﻴﻜـﺮ را ﻣـﺸﺎﻫﺪه ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ. اﻟﺒﺘﻪ ]ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل، ﺳﺎزﻣﺎنﻫﺎﻳﻲ[ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺑﺰرﮔﻲ ﺑﻮﺟﻮد ﻧﻴﺎﻣﺪهاﻧﺪ. ﺑﺎ ﻗﺪرت ﺑﺎورﻧﻜﺮدﻧﻲ ﺟﺎﺑﺠﺎﻳﻲدﻫﻨﺪه ﺗﻜﻨﻮﻟﻮژي ارﺗﺒﺎﻃﺎت و ﺑﺎزارﻫﺎي ﺟﻬﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻫﻨـﻮز آﻧﻬﺎ را ﺑﻪﻛﺎر ﻧﮕﺮﻓﺘﻪاﻳﻢ، دﻧﻴﺎ ﺷﺎﻫﺪ ﺷﺮﻛﺖﻫﺎﻳﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﻛﻪ اﻧـﺪازه ﺳـﺎﺑﻖِ ﺟﻨﺮال ﻣﻮﺗﻮرز ﺑﺮاي آﻧﻬﺎ ﻧﺎﭼﻴﺰ ﺟﻠﻮه ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻧﻤﻮد. ﻣﻲﺗﻮان ﺗﺼﻮر ﻧﻤـﻮد ﻛـﻪ ﻳﻚ ﻣﺸﺎوره ﺟﻬﺎﻧﻲ واﻗﻌﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣـﺸﺎورﻳﻦ اﻧﺪرﺳـﻮن1 ﻳـﺎ ارﻧـﺴﺖ و ﻳﺎﻧـﮓ2

ﻛﺎرﻛﻨﺎﻧﻲ ﺣﺪود ﻳﻚ ﻣﻴﻠﻴﻮن ﻧﻔﺮ در ﻛﻞ ﺟﻬﺎن داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.

اﻣﺎ آﻧﻬﺎ ﻛﻪ ﺑﺰرگ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﻧﻮع دﻳﮕﺮي از ﺑﺰرﮔﻲ را دارا ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد.

در ﻓﻀﺎي ﺷﺒﻜﻪﻫﺎ، اﻧﺪازه را ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪاي دﻳﮕـﺮ دﻳـﺪ. ﺳـﺎزﻣﺎنﻫـﺎي ﺟﺪﻳﺪ، ﮔﺴﺘﺮده در ﭘﻬﻨﺎ، ﭘﺮاﻛﻨﺪه و داراي ﻫﺴﺘﻪﻫﺎي ﺗﻮ در ﺗﻮ و ﻣﺘﻮرم در ﻣﻴﺎﻧﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺷﺮﻛﺖﻫﺎ، ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﻜﻞﺷﺎن ﻋﻮض ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ ﺗﺎ اﻳﻨﻜﻪ اﻧﺪازهﺷﺎن ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻛﻨﻨﺪ.

در ﻃﻲ ﻋﺼﺮ ﺻﻨﻌﺘﻲ، اﻧﺪازه ﺑﻪ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺧﻮد رﺳﻴﺪ. در ﻳﻚ ﻃﺮف "دﻧﻴـﺎ"

ﻳﺎ ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت دﻳﮕﺮ ﺗﻮدهﻫﺎي ﺟﻤﻌﻲ ﻗﺮار داﺷـﺖ و در ﻃـﺮف دﻳﮕـﺮ "ﻣـﻦ".

ﺻﻨﻌﺘﻲﺷﺪن ﺑﺮ روي ﻛﺎراﻳﻲ ﺑﻪ ﻣﻘﻴﺎس وﺳﻴﻊ ﺗﻮﻟﻴﺪات ﺟﻤﻌـﻲ ﺗﺎﻛﻴـﺪ داﺷـﺖ، ﭼﻴﺰيﻛﻪ ﺳﺮﻳﻌﺎً ﺑﻪ ﻣﺼﺮف ﺟﻤﻌﻲ ﺟﺎﻣﻌﻪي ﺗﻮدهاي ﻣﻲرﺳﻴﺪ، ﺣﺮﻛـﺖ ﺑـﺴﻮي ﺑﺰرگﺷﺪن و ﻳﺎ ﻧﻪ، ﺑﺴﻮي ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ از ﻣﻴﺎن ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣـﻲﮔـﺬرد. اﮔـﺮ ﻛـﺎري ارزش آن را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﺎ آن را درﺳﺖ اﻧﺠﺎم دﻫﻴﻢ، ﭘﺲ ﺑﺎﻳـﺪ ارزش آن را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ در ﻣﻘﻴﺎﺳﻲ ﺟﻬﺎﻧﻲ ﻋﺮﺿﻪ ﻛﻨـﻴﻢ. ﺳـﭙﺲ اﻧﮕﻴـﺰهﻫـﺎ ﺑـﺴﻮي رﻓﻴﻊﺗﺮﻳﻦ آﺳﻤﺎنﺧـﺮاشﻫـﺎ، ﺑﺰرﮔﺘـﺮﻳﻦ ﻛﺎرﺧﺎﻧﺠـﺎت، ﻋﻈـﻴﻢﺗـﺮﻳﻦ ﺳـﺪﻫﺎ، ﻃﻮﻻﻧﻲﺗﺮﻳﻦ ﭘﻞﻫﺎ ﻛﺸﻴﺪه ﺷﺪ. ﺗﻜﻨﻮﻟﻮژيﻫﺎي اﻃﻼﻋﺎت آن ﻋﺼﺮ، اﻧﮕﻴﺰهﻫـﺎي ﺑﺰرگ را ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺖ در آورد. ﺻﻔﺤﻪﻫﺎي ﭼﺎپﺷﺪه و ﺳﻴﮕﻨﺎلﻫـﺎي رادﻳـﻮﻳﻲ

(ﺑﻌﻨﻮان ﻣﺮﻛﺰ ﻋﺼﺮ ﺻﻨﻌﺘﻲ ﻛﻪ ﻫﺮ ﭼﻴﺰي از آﻫﻦ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻣﻲﺷﺪ) ﺻﺪﻫﺎ ﻣﻴﻠﻴﻮن ﻣﻨﺒﻊ اﻧﺘﻘﺎل ﺳﻴﮕﻨﺎل را ﺗﺠﻬﻴﺰ ﻛﺮد. ﻗﺪرت ﺑﺰرگ ﺑـﻮدن ﻫﻴﭽﮕـﺎه ﺑـﻪ زﻳﺒـﺎﻳﻲ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن ﻧﻤﻮدار ﻧﺸﺪ: ﺟﺮﻗﻪي ﻛﻮﭼﻜﻲﻛﻪ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻣﻲﺷﻮد ﺗﺎ در ﻳـﻚ ﻟﺤﻈـﻪ ﺑﻪدﺳﺖ ﻣﻴﻠﻴﺎردﻫﺎ آدم ﻛﻪ ﺑﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻫﺰاران ﻣﺎﻳﻞ ﻗﺮار دارﻧﺪ، ﺑﺮﺳﺪ.

از ﻃﺮف دﻳﮕﺮ "ﻣﻦ" ﺑﻪوﺳﻴﻠﻪ ﺗﺒﻠﻴﻐﺎت ﺗﻮدهاي و ﻛﻴﺶ ﻓﺮدي1 ﻛﻪ ﺑﻌﺪ از ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﻲ دوم ﺧﻠﻖ ﺷﺪ، ﺗﻐﺬﻳﻪ ﮔﺮدﻳﺪ. ﺟﺬاﺑﻴﺖ رواﻧﻜـﺎوي، ﻣﻨﻴـﺖ، ﺑﻴـﺎن ﺷﺨﺼﻲ، ﺧﻮدﺑﻴﻨﻲ و ﻋﺰت ﻧﻔﺲ، در ﺣﻮاﻟﻲ دﻫﻪي 1970 دردوراﻧﻲ ﻛﻪ "ﻣـﻦ"

ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻬﻢ ﺷﺪهﺑﻮدﻧﺪ، ﺑﻪ اوج ﺧﻮد رﺳﻴﺪه ﺑﻮد. اوﻟﻴﻦ ﺑﻴﺖﻫﺎي ﻋﺼﺮ اﻃﻼﻋـﺎت، اﻳﻦ اﺷﺘﻴﺎق زﻳﺎد ﺑﻪ ﻓﺮدﮔﺮاﻳﻲ را اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻲدادﻧﺪ. ﻣﺎ ﻛﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮﻫﺎي ﺷﺨـﺼﻲ را در ﻣﻴﺎن ﻣﺮﺑﻴﺎن ﺷﺨﺼﻲ، ﻣﺸﺎوران ﺷﺨﺼﻲ و ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺷﺨﺼﻲ ﺷﺪه ﺑﻪ ﺧـﺪﻣﺖ ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ.

ﭼﻴﺰي ﻛﻪ از ﻋﺼﺮ ﺻﻨﻌﺘﻲ ﺑﺠﺎ ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ، ﻗﻠﻤﺮوي ﻣﻴﺎﻧـﻪ اﺳـﺖ. ﻣﻴﺎﻧـﻪ زﻣﺎﻧﻲ ﺟﺎﻳﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻫﺮﻛﺲ در آن زﻧﺪﮔﻲ ﻣـﻲﻛـﺮد و اﻏﻠـﺐ ﭼﻴﺰﻫـﺎ درآن اﺗﻔﺎق ﻣﻲاﻓﺘﺎد. ﻳﻚ زﻣﺎﻧﻲ اﻳﻦ اﻧﺪازه در ﺷﻬﺮﻫﺎي ﺟﻐﺮاﻓﻴﺎﻳﻲ (ﺑﺎ دهﻫﺎ ﻫﺰار ﻧﻔﺮ ﺟﻤﻌﻴﺖ)، اﺟﺘﻤﺎﻋﺎت ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ (ﺑﺎ ﻫﺰاران ﻧﻔﺮ ﺟﻤﻌﻴﺖ) و ﻫﻤﺴﺎﻳﮕﻲ (ﺑﺎ ﺻـﺪﻫﺎ ﻧﻔﺮ) رﺷﺪ ﻛﺮد. ﻣﻜﺎنﻫﺎ، ﻣﻴﺎﻧﻪ را ﺑﺨﻮﺑﻲ ﻗﺒﻮل ﻛﺮدﻧﺪ.

اﻣﺎ از ﺟﻨﺐ و ﺟﻮش ﻣﻜﺎنﻫﺎ در اﺛﺮ ﻓﺸﺎر دو ﺷﻘّﻪﻛﻨﻨﺪهاي ﻛﻪ ﭼﻴﺰﻫـﺎ را ﻳﺎ ﺑﻪ ﺑﺰرﮔﻲ ﺗﻮدهﻫﺎ و ﻳﺎ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﺑﺮاي ﺷﺨﺺ درﻣﻲآورد، ﻛﺎﺳﺘﻪ ﺷﺪ. ﻣﻨﻄﻖ ﻣﺪرن اﻳﻦ ﺑﻮد: ﻳﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮاي "ﻫﻤﻪ" ﺟﺬّاب ﺑﺎﺷﺪ ﻳﺎ ﻓﻘﻂ ﺑﺮاي "ﻣﻦ". ﻧﻪ ﺗـﻮدهي ﺟﺎﻣﻌﻪ و ﻧﻪ ﻛﻴﺶ ﻓﺮدي آﻣﺎدﮔﻲ روﺑﺮو ﺷﺪن ﺑﺎ ﭘﻮﻳﺎﻳﻲ ﻋﺠﻴﺐ و ﻏﺮﻳﺐ ﻣﻴﺎﻧـﻪ را ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ. ﺣﻤﺎﻳﺖﻫﺎي اﻗﺘﺼﺎدي و ﺗﻜﻨﻮﻟﻮژﻳﻜﻲ ﻛﻤﻲ اﻧﺠﺎم ﺷـﺪه ﺑـﻮد ﺑـﺮاي آﻧﻜﻪ ﻧﻮآوري ﺑﺘﻮاﻧﺪ 5 ﻫﺰار ﻧﻔﺮ ﻧﺸﺎﻧﻪﮔﻴﺮي ﻛﻨﺪ.. ﺑﺮاي ﻣﺜﺎل ﻧـﻪ ﺧﺒﺮﭘﺮاﻛﻨـﻲ ﮔﺴﺘﺮده1 و ﻧﻪ ﺗﺮاﺷﻪ ﺷﺨﺼﻲ، واﻗﻌﺎً ﻧﻤﻲداﻧﺴﺘﻨﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﺷﻬﺮﻫﺎي ﻛﻮﭼـﻚ و اﻫﺎﻟﻲ ﻣﺤﻠﻪﻫﺎ ﺳﺮوﻛﺎر داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ.

ﻧﻈﺎم اﻗﺘﺼﺎدي ﺷـﺒﻜﻪاي، ﻣـﺸﻮق ﻓـﻀﺎي ﻣﻴﺎﻧـﻪ اﺳـﺖ، ﻛـﻪ ﺑـﺎ ﻋﺮﺿـﻪي ﺗﻜﻨﻮﻟﻮژي، ﻋﺠﺎﻳﺐ در اﻧﺪازهﻫﺎي ﻣﺘﻮﺳﻂ2 را ﭘﺮورش ﻣـﻲدﻫـﺪ (ﻛـﺎري ﻛـﻪ ﻋﺼﺮ ﺻﻨﻌﺘﻲ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ اﻧﺠﺎم دﻫﺪ).

ﺗﻜﻨﻮﻟﻮژيِ ﺗﻮﻟﻴﺪاتِ ﺟﻤﻌﻲ ﺑﺎﻗﻲ ﺧﻮاﻫـﺪ ﻣﺎﻧـﺪ. ﺗﻜﻨﻮﻟـﻮژي ﻛـﻪ ﺑـﺮاي ﺳﻔﺎرﺷﻲﺳﺎزي3 ﺑﻪﻛﺎر ﻣﻲرود، ﺷﺘﺎب ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﺮﻓﺖ. اﻣﺎ ﺑﺮاي اوﻟﻴﻦ ﺑﺎر، ﺑﻪ ﻃﻮر ﻃﺒﻴﻌﻲ ﺗﻜﻨﻮﻟﻮژي ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮاي اﻧﺪازه ﻛﻮﭼـﻚﺗـﺮ از "ﺗـﻮده" و ﺑﺰرﮔﺘـﺮ از
"ﺧﻮد"4 را ﭘﺮورش دادهاﻳﻢ. ﻣﺎ ﺗﻜﻨﻮﻟﻮژي ﺷﺒﻜﻪ و وب را دارﻳـﻢ ﻛـﻪﭘـﺮ از ﻣﻴﺎﻧﻪاي ﺑﻮدن5 ﺷﺪه اﺳﺖ.

آﻳﻨﺪهﻧﮕﺮ اﻟﻮﻳﻦ ﺗﺎﻓﻠﺮ6 ﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻧﺤﻮ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣـﻲدﻫـﺪ: "ﻋـﺼﺮ ﺟﺎﻣﻌـﻪ ﺟﻤﻌﻲ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن رﺳﻴﺪه اﺳﺖ". وي ﺗﻠﻔﺎﺗﺶ را ﺑﺮ ﻣﻲﺷﻤﺮد: "ﻧﻪ دﻳﮕﺮ ﺗﻮﻟﻴـﺪات ﺟﻤﻌﻲ، و ﻧﻪ دﻳﮕﺮ دﻣﻜﺮاﺳﻲ ﺟﻤﻌﻲ، ﻧﻪ دﻳﮕﺮ ﻣﺼﺮف ﺟﻤﻌﻲ، ﻧﻪ دﻳﮕﺮ آﻣﻮزش ﭘﺮورش ﺟﻤﻌﻲ، ﻧﻪ دﻳﮕﺮ ﺳﻼحﻫﺎي ﻛﺸﺘﺎر ﺟﻤﻌﻲ، ﻧﻪ دﻳﮕﺮ ﺗﻔﺮﻳﺤﺎت ﺟﻤﻌﻲ".
در ﻋﻮض: دﻧﻴﺎﻳﻲ از ﻣﻮﻗﻌﻴﺖﻫﺎي ﺗﻮدهزداﻳﻲﺷﺪه، ﺗﻮﻟﻴﺪ وﻳﮋه1، ﻣـﺼﺮف وﻳﮋه2، ﭘﺮاﻛﻨﺪﮔﻲ وﻳﮋه3، آﻣﻮزش و ﭘﺮورش وﻳﮋه4، دﻧﻴﺎي وﻳﮋه.5 ﺟﻮاﻣﻊ، ﻗـﻮم و ﺧﻮﻳﺶ ﺳﺒﺒﻲ، ﻛﻠﻮپﻫﺎ، ﮔﺮوهﻫﺎي ذﻳﻨﻔﻊ وﻳﮋه، ﻛﻼنﻫﺎ، ﺧﺮده ﻓﺮﻫﻨﮓﻫـﺎ، ﻗﺒﺎﻳﻞ، ﻛﻴﺶﻫﺎ (ﻫﻴﭻ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﻓﺎﺿﻠﻪ ﺑﺮاي اﻳﻦ دﻧﻴﺎي ﺟﺪﻳﺪ وﺟﻮد ﻧﺪارد). ﺑﺠـﺎي ﺗﻜﻨﻮﻟﻮژيِ ﺧﺒﺮﭘﺮاﻛﻨﻲ ﺟﻤﻌﻲ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن، ﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻦ ﺷﺒﻜﻪ ﻣﺤﻮر دارﻳﻢ.

ﻣﺎ ﻣﺸﻜﻞ ﻣﻴﺎﻧﻪ ﻣﻬﺠﻮر را واﺿﺢﺗﺮ از ﻫﻤﻪ ﺟـﺎ در رﺳـﺎﻧﻪﻫـﺎي ارﺗﺒـﺎﻃﻲ ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ. ﻓﺮض ﻛﻨﻴﺪ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻴﺪ روزاﻧﻪ ﺑﺎ ده ﻫﺰار ﻧﻔـﺮ ﺻـﺤﺒﺖ ﻛﻨﻴـﺪ. اﮔـﺮ ﻣﻲﺧﻮاﺳﺘﻴﺪ ﺑﺎ ﻳﻚ ﮔﺮوه ﻏﻴﺮ ﺑﻪﻫﻢ ﭘﻴﻮﺳـﺘﻪ از ﻧﻈـﺮ ﺟﻐﺮاﻓﻴـﺎﻳﻲ (ﻣﺜـﻞ ﺷـﻬﺮ ﻛﻮﭼﻚ ﻳﺎ ﻣﺤﻠﻪاي از ﻳﻚ ﺷﻬﺮ ﻛﻮﭼﻚ) ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﻴﺪ، ﮔﻴﺮ ﻣﻲﻛﺮدﻳـﺪ. اﻣـﺎ ﺷﻤﺎ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻴﺪ ﺑﻪ ﻣﻴﻠﻴﻮنﻫﺎ آدﻣﻲ ﻛﻪ ﻧﻤﻲﺷﻨﺎﺳﻴﺪ ﭘﻴـﺎم ﺑﻔﺮﺳـﺘﻴﺪ و اﻣﻴـﺪ آن را دارﻳﺪ ﻛﻪ ﺗﻌﺪادي از 10 ﻫﺰار ﻧﻔﺮيﻛﻪ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺑﻴﺎﺑﻴﺪ و ﻳﺎ ﺑﻪ ﺗﺪرﻳﺞ اﺳـﺎﻣﻲ اﻓﺮادي را ﻛﻪ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ارﺗﺒﺎط ﺑﺮﻗﺮار ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ، ﺟﻤﻊ ﻛﻨﻴﺪ و ﺑﺮاي آﻧﺎن ﻳﻜﻲ ﻳﻜﻲ ﭘﻴﺎم ﺑﻔﺮﺳﺘﻴﺪ. ﻫﻴﭻﻛﺪام از اﻳﻦ دو راه ﺑﺮازﻧﺪه ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ. "ﺧﺮده ﻓﺮوﺷﺎن" ﺑﻪ اﻳـﻦ

]ﮔﺮوه[ "ﻣﻴﺎﻧﻪي ﺳﺨﺖ"6 ﻣﻲﮔﻮﻳﻨﺪ، زﻳﺮا ﻛﻪ اراﺋﻪ ﺧـﺪﻣﺎت ﺑـﻪ ﻳـﻚ ﮔـﺮوه ﻣﺸﺘﺮي ده ﻫﺰار ﻧﻔﺮي ﻛﻪ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻣﺸﺘﺮﻛﻲ دارﻧﺪ، وﻟﻲ از ﻧﻈﺮ ﺟﻐﺮاﻓﻴﺎﻳﻲ در ﻳﻚ ﺟﺎ ﻗﺮار ﻧﺪارﻧﺪ، دﺷﻮار اﺳﺖ. ﺧﺮده ﻓﺮوﺷﺎن، ﻣﺸﺘﺎق ﻣﻴﺎﻧﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﺑﺨﺎﻃﺮ آﻧﻜـﻪ ﻳﺎد ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ ﻧﻤﻲﺗﻮان ﻓﻘﻂ ﺑﺎ رد و ﺑﺪلﻛﺮدن ﺳﺎده اﺳـﻜﻨﺎس در ﻣﻴـﺎن ﻣـﺮدم ﻛﺴﺐ اﻋﺘﺒﺎر ﻧﻤﻮد. ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪ ﺿﺮورﻳﺎت دﻳﮕﺮي از ﻣﻜﺎن ﺑﺎزار ﻫﺴﺘﻴﺪ (ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺻﺤﺒﺖ، ﮔﺸﺖ وﮔﺬار، ﭼﻚ و ﭼﺎﻧﻪ زدن، ﺗﻤﺎﺷﺎي ﻣﺮدم) ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜـﻪ ﺷـﻤﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻴﺪ ﺗﺠﺎرﺗﻲ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ، اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﻧﻴﺎز دارﻳﺪ ﻛﻪ ﺣﺪ ﻣﺘﻮﺳﻄﻲ از ﺗﻌﺎﻣـﻞ در ﻣﻴﺎن ﻣﺮدم ﺑﺮﻗﺮار ﺑﺎﺷﺪ.

ﺑﺮاي ﺧﻠﻖ ﻳﻚ ﺑﺎزارﭼﻪ ﺑـﺰرگ، ﺑﺎﻳـﺪ از ﻳـﻚ دﻫﻜـﺪه اﺳـﺘﻔﺎده ﻛـﺮد.

]وﺟﻮد[ اﺟﺘﻤﺎع ﻗﺒﻞ از ﺗﺠﺎرت ﺿﺮوري اﺳﺖ.

" ﻣﻴﺎﻧﻪ ﺳﺨﺖ" ﻣﺸﻜﻠﻲ ﻓﺮاﮔﻴﺮ اﺳﺖ. ﻣﺎ اﺑﺰارﻫﺎﻳﻲ دارﻳﻢ ﺗﺎ ﺑﻪ اﻳﺪهﻫـﺎي ﻣﻮﺟﻮد درﻛﺘﺎب ﻳﻚ ﺷﺨﺺ (ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻳﻨﺪﻛﺲ و ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻣﻄﺎﻟﺐ) دﺳﺖ ﺑﻴـﺎﺑﻴﻢ.
ﻣﺎ اﺑﺰارﻫﺎﻳﻲ ﻧﻴﺰ دارﻳﻢ ﺗﺎ ﺑﻪ اﻳﺪهﻫﺎي ﻳﻚ ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﻳﻚ ﻣﻴﻠﻴﻮن ﻛﺘﺎب دﺳﺖ ﺑﻴﺎﺑﻴﻢ (ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻛﺎﺗﺎﻟﻮگ ﻛﺎرتﻫﺎﻳﺸﺎن) اﻣﺎ ﺑﻪ اﻳﺪهﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ در ﻣﻴﺎﻧﻪ ﺳـﺨﺖ ﻳـﺎ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺗﺨﺼﺺ ده ﻫﺰار داﻧﺸﻮر ﻳﺎ ﻫﺰار ﻛﺘﺎب ﻗﺮار دارﻧﺪ، دﺳﺘﺮﺳﻲ ﻧﺪارﻳﻢ. ﺷﻤﺎ وﻗﺘﻲ ﻣﻲﺧﻮاﻫﻴﺪ ﺑﻪ ﻟﻴﺴﺖ ﻛﻠﻤﺎت ﻛﻠﻴﺪي، ﻣﻮﺿـﻮﻋﺎت ﻛﻠﻴـﺪي و اﻳـﺪهﻫـﺎي ﻛﻠﻴﺪي ﺑﺮاي ﻳﻚ ادﺑﻴﺎت ﻛﺎﻣﻞ درﺑﺎره ﺟﻨﮓﻫﺎي داﺧﻠﻲ آﻣﺮﻳﻜﺎ دﺳـﺖ ﭘﻴـﺪا ﻛﻨﻴﺪ، ﺑﻪ ﻛﺠﺎ ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﻣﻲﻛﻨﻴﺪ؟
ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﻫﻴﭻ ﻛﺠﺎ. اﻣﺎ اﻣﺮوزه ﺳﻤﺒﻞ www ﻓﻮراً ﺑﻪ ذﻫﻦ ﻣﺎ ﻣﻲﺟﻬﺪ. ﻣﺎ در ﮔﺴﺘﺮهي وب ﺟﻬﺎﻧﻲ، ﻗﻮل ﺧﻠﻖ ﺳـﺮزﻣﻴﻦﻫـﺎي ﻣﻴﺎﻧـﻪ1 ﻣﻌﺘﺒـﺮ در دﺳـﺘﺮس را ﻣﻲﺑﻴﻨﻴﻢ. در اﻳﻦ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﺨﺼﻮص، اﺑﺮﭘﻴﻮﻧﺪِ2 ﻫﻤﻪ اﺳﻨﺎد، ﺑـﺮاي ﺗﻮﻟﻴـﺪ ﻓﻬﺮﺳـﺖ داﻧﺶ در اﻧﺪازه ﻣﻴﺎﻧﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻣﻮرد ﺗﺼﻔﻴﻪ و ﻃﺒﻘﻪﺑﻨﺪي ﻗﺮارﮔﻴﺮد.
ﻓﻀﺎي اﻟﻜﺘﺮوﻧﻴﻚ، اﺟﺘﻤﺎﻋﺎت ﻣﻴﺎﻧﻪ را ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻣـﻲﻛﻨـﺪ. ﻳـﻚ ﺷـﺒﻜﻪ، ﺑﺮﺧﻼف وﻳﮋﮔﻲ ﺧﺒﺮﭘﺮاﻛﻨـﻲ ﮔـﺴﺘﺮده ]ﻣﺨـﺘﺺ ﺗـﻮدهﻫـﺎ[ و ﺗﺮاﺷـﻪﻫـﺎي ﻛﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮي ]ﻣﺨﺘﺺ اﻓﺮاد[، اﻧﺮژﻳﻲ را ﻛﻪ از دوﺳﺖ ﻳﻚ دوﺳـﺖ ﺑـﻪ دوﺳـﺖِ دوﺳﺖِ دﻳﮕﺮ در ﺟﺮﻳﺎن اﺳﺖ، اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻲدﻫﺪ. ﻣﻌﻤﺎريِ ﺷﺒﻜﻪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺣـﻀّﺎر در اﻧﺪازه ﻣﻴﺎﻧﻪ و اﺟﺘﻤﺎﻋﺎﺗﻲ را ﻛﻪ ﻣﺘﻤﺮﻛﺰ ﺑﺮ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻣﺸﺘﺮك ﻣﻲﺑﺎﺷـﻨﺪ، ﭘﻴـﺪا ﻛﻨﺪ، ﻗﻮت دﻫﺪ، ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻛﻨﺪ، ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﻛﻨﺪ و ﺗﻐﺬﻳﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ (ﺑﻪ ﻋﺒـﺎرت دﻳﮕـﺮ ﺑﺎزارﻫﺎي وﻳﮋه(1 ﻣﺠﻼﺗﻲ ﻛﻪ در ﺳﻴﺴﺘﻢ ﭘﺴﺘﻲِ ﺷﺒﻜﻪ رﻳﺸﻪ دارﻧﺪ، ﺑـﺮاي ﻳـﻚ ﻗﺮن ﺑﻪ ﺑﺎزارﻫﺎي وﻳﮋه ﺧـﺪﻣﺖ ﻛـﺮدهاﻧـﺪ. اﻟﺒﺘـﻪ ﺷـﺒﻜﻪ ﭘﻬـﻦﺑﺎﻧـﺪ در ﺣـﺎل ﺷﻜﻞﮔﻴﺮي رواﺑﻄﻲ را اراﺋـﻪ ﻣـﻲدﻫﻨـﺪ ﻛـﻪ ﺷـﺒﻜﻪﻫـﺎي ﭘـﺴﺘﻲ و ﻣﺠـﻼت ﻧﻤﻲﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ اﻧﺠﺎم دﻫﻨﺪ: ﭘﺎﺳﺦ ﻫﻢزﻣﺎن، ﭘﻬﻨﺎي ﺑﺎﻧﺪ ﻛﺎﻣﻼً ﻣﺘﻘـﺎرن، ارﺗﺒﺎﻃـﺎت واﻗًﻌﺎ ﻫﻢﺳﻄﺢ2، آرﺷﻴﻮﻫﺎ، ﻓﻴﻠﺘﺮﻛﺮدن و ﻏﻴﺮه.

ﻣﻨﻄﻖ ﺷﺒﻜﻪ، ﻓﻀﺎي ﻣﻴﺎﻧﻪ را ﺑﻪ ﭼﻨﺪ ﻃﺮﻳﻖ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻣﻲﻛﻨﺪ:
اول: ﻫﺰﻳﻨﻪﻫﺎي ﻛﺎﻫﺶ ﻳﺎﻓﺘﻪي اﻃﻼﻋﺎت، اﻣﻜﺎن ﭘﻴـﺪا ﻧﻤـﻮدن و ﺳـﭙﺲ اﺗﺼﺎل دو ﻧﻘﻄﻪ را ﺑﺎ ﻛﺎرﺑﺮدي ﺑﺎﻻﺗﺮ ﻧﺴﺒﺖ ﺑـﻪ ﮔﺬﺷـﺘﻪ ﺑـﻪوﺟـﻮد ﻣـﻲآورد.
ﺗﺮاﻛﻨﺶﻫﺎي ارزان ﻗﻴﻤﺖ، ارﺗﺒﺎﻃﺎت را در ﺣﺎل رﺷﺪ و ﮔﺴﺘﺮش ﻧﮕﻪ ﻣﻲدارﻧﺪ.

دوم: ﻓﺮﺳﺘﺎدن ﭘﻴﻐﺎمﻫﺎي اﻟﻜﺘﺮوﻧﻴﻜﻲ ﻫﻢزﻣﺎن، ﻣـﺘﻦ، وﻳـﺪﺋﻮ، ﺷـﻨﻴﺪاري، ﻓﻀﺎﻫﺎي ﺳﻪﺑﻌﺪي، آرﺷﻴﻮﻫﺎ، ﻛﻨﺘﺮل ﭼﻴﺰﻫﺎي ﺧﺼﻮﺻﻲ، ﻫﻤﮕﻲ ﺑﺎﻋﺚ ﺗﻘﻮﻳـﺖ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺠﺎزي ﻛﻪ زﻣﺎﻧﻲ ﺑﺴﻴﺎر ﻛﻤﻴـﺎب و ﻧـﻪ ﭼﻨـﺪان ﺟـﺬّاب ﺑﻮدﻧـﺪ، ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ و آن ﺟﺎﻣﻌﻪ را ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺣﻔﻆ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.

ﺳﻮم: ﺣﻀﻮر ﻫﻤﻪ ﺟﺎﻳﻲ و ﻫﻤﻪ زﻣﺎﻧﻲ ﭘﻮل اﻟﻜﺘﺮوﻧﻴﻜﻲ در ﺷﺒﻜﻪ ﺑﻪ اﻳـﻦ ﻣﻌﻨﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ وﻳﮋه1 ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ آن را دارد ﻛﻪ ﻳﻚ اﻗﺘـﺼﺎد ﺑـﻮﻣﻲ2 را ﺑﻮﺟﻮد ﺑﻴﺎورد. وﻗﺘﻲ ﻳﻚ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺎم اﻗﺘـﺼﺎدي ]ﺷـﺒﻜﻪاي[ وﺻـﻞ ﺷـﻮد ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ داﻧﺸﻲ را ﻛﻪ ﻣﺜﻼً ﭘﺮورشدﻫﻨﺪهي ﻳﻚ ﺳﮓ ﺑﻪ ﻛﺎر ﻣﻲﺑﺮد، در اﺧﺘﻴﺎر دﻳﮕﺮ اﻋﻀﺎ ﻗﺮار داده و از اﻃﻼﻋﺎت آﻧﺎن ﻧﻴﺰ ﺑﻬﺮه ﺑﺮد.
ﭼﻬﺎرم: ﻃﺒﻴﻌﺖ ﻣﺮزﺷﻜﻦ ﻧﻈﺎم اﻗﺘﺼﺎدي ﺷﺒﻜﻪاي ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ آن اﺳـﺖ ﻛـﻪ ﻫﻤﻪ اﺟﺘﻤﺎﻋﺎت ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻧﻜﺮده از ﻧﻈﺮ ﺗﺌﻮرﻳﻜﻲ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨـﺪ از اﻧﺒـﻮه ﻧﻴﺮوﻫـﺎي ﺑﺎﻟﻘﻮه ﺑﻬﺮه ﺑﺮﻧﺪ: ﻫﻤﻪ ﺷﺶ ﻣﻴﻠﻴﺎرد اﻧﺴﺎن ]روي زﻣﻴﻦ.[ ﻗﺎﻧﻮن "ﺑﺎزده ﺻﻌﻮدي"

ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻳﻚ ﻋﻼﻗﻪ ﻛﻮﭼﻚ را ﺗﻐﺬﻳﻪ ﻛﻨﺪ ﺑﻪ ﻃﻮري ﻛـﻪ ﺑـﻪ ﻳـﻚ ﻋﻼﻗـﻪ در اﻧﺪازهي ﻣﻴﺎﻧﻪ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﻮد. زﻣﺎﻧﻲ ﺑﺮاي ﻫﺮ ﻣﻮﺿﻮﻋﻲ ﻳﻚ ﺷﺨﺺ ﻣﺘﻌﺼﺐ وﺟﻮد داﺷﺖ، در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ اﻣﺮوزه ﺑـﺮاي ﻫـﺮ ﻣﻮﺿـﻮع ﻣﺘﻌـﺼﺒﺎﻧﻪ ﻳـﻚ وبﺳـﺎﻳﺖ اﺧﺘﺼﺎص داده ﺷﺪه وﺟﻮد دارد. ﺑﻪ زودي ﻣﻲﺗﻮان ده ﻫﺰار ﻫﻮادار ﻣﺸﺘﺎق ﺑﺮاي ﻫﺮ اﻓﺴﻮﻧﻲ ﭘﻴﺪاﻛﺮد.
ﻧﻈﺎم اﻗﺘﺼﺎدي ﺷﺒﻜﻪاي، ﻗﺪرت ﮔﺮوهﻫﺎﻳﻲ را ﻛﻪ ﻛﺎرﻫﺎي ذوﻗـﻲ1 اﻧﺠـﺎم ﻣﻲدﻫﻨﺪ و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻫﻤﺴﺎﻻن آﮔـﺎﻫﻲ ﻛـﻪ ﻣـﺴﺎﻟﻪاي را ﺑـﺎ ﻳﻜـﺪﻳﮕﺮ دﻧﺒـﺎل ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ2، اﻓﺰاﻳﺶ ﻣﻲدﻫﺪ. آﻣﺎﺗﻮرﻫﺎ ﻛﻪ ﺑـﻪ ﻧِـﺖ ﻣﺘـﺼﻞ ﻣـﻲﺷـﻮﻧﺪ، ﺑﻬﺘـﺮ از ﻣﺘﺨﺼﺼﻴﻦ، ﺳﺘﺎرهﻫﺎي دﻧﺒﺎﻟﻪدار را ﻛﺸﻒ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ، ﻓـﺴﻴﻞﻫـﺎ را ﻣـﻲﻳﺎﺑﻨـﺪ و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺟﻬﺖ ﻛﻮچ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﻣﻬﺎﺟﺮ را ﻧﻴﺰ ﺑﻬﺘﺮ ردﻳﺎﺑﻲ ﻣﻲﻛﻨﻨـﺪ. آﻣﺎﺗﻮرﻫـﺎ ﺑﻪوﺳﻴﻠﻪ ﺷﺒﻜﻪايﻛﺮدنِ ﻋﻼﺋﻖﺷﺎن و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ رد و ﺑﺪلﻛﺮدن ﺗﺠﺮﺑﻴﺎت ﺷﺨﺼﻲ ﻣﻔﻴﺪﺷﺎن، ﻧﺮماﻓﺰار زﺑﺎنﻫﺎﻳﻲ را ﺧﻠﻖ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻗﺪري ﺗﺎزهاﻧﺪ ﻛﻪ در ﻫﻴﭻ ﻛﻼس درﺳﻲ ﭘﻴﺪا ﻧﻤﻲﺷﻮﻧﺪ. اﻳﻦ اﺟﺘﻤﺎﻋﺎت ﺧﻮد ﺳﺎزﻣﺎن ﻳﺎﻓﺘﻪ، ﻛﻪ در ﻧِﺖﻫـﺎ ﮔﻤﻨﺎم ﺑﻮدﻧﺪ، ﺣﺎﻻ ﺻﺎﺣﺐ اﺧﺘﻴﺎران ﺟﺪﻳﺪي ﺷﺪهاﻧﺪ.
ﻋﻼﻗﻪﻣﻨﺪان ﻓﻴﻠﻢﻫﺎي ﺻﺎﻣﺖ و ﻛﻠﻜﺴﻴﻮﻧﺮﻫﺎي ﺳـﻨﮓﻫـﺎي آﺳـﻤﺎﻧﻲ ﺑـﻪ ﺳﺮﻋﺖ در ﺣﺎل ﺟﻤﻊﺷﺪن ﺣﻮل ﻧِﺖ ﻣﻲﺑﺎﺷﻨﺪ. ﭼﺮا ﻛﻪ ﻓﻀﺎي ﺷﺒﻜﻪ اﻳـﻦ دو را ﺑﻪ ﺑﺎزار ﻣﻴﺎﻧﻪ ﻣﺘﺼﻞ ﻧﻤﻮده اﺳﺖ، ﻛﻪ اﻳﻦ ﺑﺎزار ﺑﻪوﺳﻴﻠﻪ ﻛﺴﺐوﻛﺎر و ﺧﺮﻳـﺪ و ﻓﺮوشﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﺴﺘﻘﻴﻤﺎً ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻣـﺮﺗﺒﻂ ﻫـﺴﺘﻨﺪ، ﻣـﻲﭼﺮﺧـﺪ. ﻣـﺼﺮﺷﻨﺎﺳﺎن و ﺑﻴﻤﺎران ﺳﺮﻃﺎﻧﻲ ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ ﻳﻚ اﻧﺠﻤﻦ ﺑﻪ اﻧـﺪازه ﻣﺘﻮﺳـﻂ (ﻧـﻪ ﻛﻮﭼـﻚ و ﻧـﻪ ﺑﺰرگ) ﺑﺮاي اﻳﺪهﻫﺎ و داﻧﺶ ﺧﻮد ﺑﻮﺟﻮد آورﻧﺪ. در ﺑﺎزارﻫﺎي ﺗـﻮدهاي ﺟـﺎﻳﻲ ﺑﺮاي اﺟﺘﻤﺎﻋﺎت ﻣﺨﺘﺺ ﻗﺒﺎﻳﻞ ﻧﮋادي ﻧﺒﻮد، اﻣﺎ ﻧﻈﺎم اﻗﺘﺼﺎدي ﺷﺒﻜﻪاي ﺑﺮاي آﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﻓﻀﺎﻳﻲ اﺧﺘﺼﺎص داده اﺳﺖ.

ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺎل ﺧﺒﺮرﺳﺎﻧﻲ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻧﻲ ﺗﻮدهاي و اﻧﺘﺸﺎرات ﺑﺎ ﭼﺎپ ﺑـﺰرگ از ﺑﻴﻦ ﻧﻤﻲروﻧﺪ. ]اﻟﺒﺘﻪ[ ﻣﺰﻳﺖ اﺻﻠﻲ ﺷﺒﻜﻪﻫﺎي داﻧﺎﻳﺎن3 (ﻛﻪ ]در اﻳﻦ ﺷـﺒﻜﻪﻫـﺎ[

ﺟﺮﻳﺎنﻫﺎي اﻃﻼﻋﺎﺗﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻮج در وب ﮔﺮهﻫﺎي ﺑﺮاﺑـﺮ ﮔـﺴﺘﺮش ﻣـﻲﻳﺎﺑﻨـﺪ)

ﺿﻌﻒ ﻋﻤﺪه ﺷﺒﻜﻪﻫﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﺤﺴﻮب ﻣـﻲﺷـﻮﻧﺪ. اﻃﻼﻋـﺎت ﻣـﻲﺗﻮاﻧﻨـﺪ ﺑـﻪﻃـﻮر ﻏﻴﺮﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻣﺜﻞ ﺷﺎﻳﻌﻪ ﭘﺨﺶ ﺷـﻮﻧﺪ. وب ﻛـﻪ ﺑـﺼﻮرت اﻧﺒـﻮﻫﻲ از ﻣﻮاﻧـﻊ در ﻣﻲآﻳﺪ، ﻣﺎﻧﻊ اﻧﺘﺸﺎر ﻫﻢزﻣﺎن ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﻗﺴﻤﺖﻫﺎ ﻣﻲﺷﻮد.

ﻧﺖ ﺣﺮﻛﺖ از رﺳﺎﻧﻪ ﺗﻮدهاي ﺑﻪ رﺳﺎﻧﻪي آﺷﻔﺘﻪ1 ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ.

در رﺳﺎﻧﻪي آﺷﻔﺘﻪي ﺟﺪﻳﺪ، ﺷﺎﻳﻌﻪ، دﺳﻴﺴﻪ و ﻇّﻦ ﺷﺪﻳﺪ ﮔﺴﺘﺮش ﻣﻲﻳﺎﺑﺪ.

اﻳﻨﻬﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺟﻨﺒﻪﻫﺎي ﻣﻨﻔﻲ اﺟﺘﻤﺎﻋﺎت ﺑﻮدهاﻧﺪ؛ ﺷﺒﻜﻪﻫﺎي ﻣﻴﺎﻧﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻳﺎد ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎ وبﻫﺎي ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ ﻧﻔـﻮذ و ﺑـﺎ ﺣـﺴﺎﺳﻴﺖ ﺑـﺎﻻ ﻛﻨـﺎر ﺑﻴﺎﻳﻨـﺪ. ﺑـﺎ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪﮔﺬاري ﺑﺮ روي اﻳﻦ ﻧﻘﺎط ﺿﻌﻒ، داده ﭘﺮاﻛﻨﻲ ﺑﻪﻃﻮر ﻧﻤـﺎدﻳﻦ در ﻧﻈـﺎم اﻗﺘﺼﺎدي ﺷﺒﻜﻪاي رﺷﺪ ﺧﻮاﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ. ﺑﻌﻀﻲ اوﻗﺎت اﻧﺒﻮه ﺳﻴﮕﻨﺎلﻫﺎي ﺑﻼدرﻧﮓ2

در ﻳﻚ رﺳﺎﻧﻪ، ﻣﻮرد درﺧﻮاﺳﺖ و ﻧﻴﺎز اﺳﺖ. ﺧﻮاه ﻣﺜﻼ از ﻃﺮﻳـﻖ ﭘـﺮﭼﻢﻫـﺎي ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺗﻲ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻫﻮاﭘﻴﻤﺎﻫﺎي ﻛﻮﭼﻚ، ﺧﻮاه از ﻃﺮﻳﻖ ارﺳﺎل ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ اﻃﻼﻋـﺎت ﺑﻪ ﻣﺼﺮفﻛﻨﻨﺪﮔﺎن. وب ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪ داده ﭘﺮاﻛﻨﻲ اﺳـﺖ ﺗـﺎ ﺗﻮﺟﻬـﺎت را ﺑﺪﺳـﺖ آورد، داده ﭘﺮاﻛﻨﻲ ﻧﻴﺰ ﻧﻴﺎزﻣﻨﺪ وب ﺑﺮاي ﭘﻴﺪاﻛﺮدن اﺟﺘﻤﺎع ﻣﻲﺑﺎﺷﺪ.

ﺗﻜﻨﻮﻟﻮژي ﺷﺒﻜﻪاي در ﻫﻤﻪ اﻧﺪازهﻫﺎ ﮔﺴﺘﺮش ﻣﻲﻳﺎﺑﺪ. ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ را ﻗﺎدر ﻧﻤﻮده ﻛﻪ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﺷﻮد و ﻛﻮﭼﻜﺘﺮﻳﻦ را ﻧﻴﺰ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﻛﻮﭼﻜﺘﺮﺷﺪن ﻛﺮده اﺳﺖ.

در آﻳﻨﺪه ﻧﺰدﻳﻚ ﻣﺎ اﻧﺘﻈﺎر ﺧﻮاﻫﻴﻢ داﺷﺖ ﺗﺎ ﻧﻬﺎدﻫﺎﻳﻲ را ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﻳـﺎ ﻛﻮﭼﻜﺘﺮ از آﻧﻬﺎﻳﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺗﺎﻛﻨﻮن ﺑﻮدهاﻧﺪ. ﺑﺮاي ﻣﺜﺎل ﺑﺎﻧﻚﻫﺎي ﻛﻤﻲ ﺑـﻪ ﻃﻮر ﻏﻮل ﭘﻴﻜﺮ رﺷﺪ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻛﺮد، در ﺣﺎﻟﻲ ﻛـﻪ ﺑﺎﻧـﻚﻫـﺎي دﻳﮕـﺮ آﻧﻘـﺪر ﻛﻮﭼﻚ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﻳﻚ ﻛﺎرت ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ ﻛـﻪ درون ﻛﻴـﻒ ﭘـﻮل ﺟﺎي داده ﻣﻲﺷﻮد، ﺑﺮﺳﻨﺪ و ﺗﻌﺪادﺷﺎن ﺑﻪ ﻣﻴﻠﻴﻮﻧﻬﺎ ﻋﺪد ﺧﻮاﻫﺪ رﺳﻴﺪ. ﻣﻴﺎﻧـﻪ ﻧﻴـﺰ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﭘﻴﺪا ﻣﻲﻛﻨﺪ. ﻗﻠﻤﺮوﻳﻲ ﻛﻪ دﺳﺖﻳﺎﻓﺘﻨﺶ دﺷﻮار اﺳﺖ، و زﻣﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﺧـﻮﺑﻲ ﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪ ﻣﻜﺎنﻫﺎ ﻣﻮرد رﺳﻴﺪﮔﻲ واﻗﻊ ﻣﻲﺷﺪ، دوﺑﺎره اﺣﻴﺎء ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ.

ﻓﻀﺎي ﮔﺮهﻫﺎ و ﺟﺮﻳﺎنﻫﺎي ﺷﺒﻜﻪاي، ﺳﺎزﻣﺎنﻫﺎي اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﺟﺪﻳﺪي ﺧﻠﻖ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ. ﺷﻜﻞﻫﺎي ﺟﺪﻳﺪي از ﺷﺮﻛﺖﻫﺎ را در اﻧﺪازهﻫﺎي ﻋﺠﻴـﺐ و ﻏﺮﻳـﺐ و در ﺗﺮﺗﻴﺒﺎت ﻏﻴﺮﻣﺮﺳﻮم ﺑﻮﺟﻮد ﻣﻲآورد. ﻣﺎ در ﻣﺮز ورود ﺑﻪ دﻧﻴﺎﻳﻲ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻛـﻪ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً ﻫﻤﻪ ﺷﻜﻠﻲ از ﻛﺴﺐ وﻛﺎر ﻣﻤﻜﻦ ﻣﻲﺷﻮد.

اﺳﺘﺮاﺗﮋيﻫﺎ

ﺳﻤﺖ و ﺳـﻮي ﺷـﺒﻜﻪ ﺑـﻪ ﺳـﻮي ﺧـﺎرج اﺳـﺖ. ﻣﺎﻧﻨـﺪ ﭼـﺮﺧﺶ ﺳـﺮﻳﻊ ﻛﻬﻜﺸﺎن، ﻧﺖ ﻳﻚ ﻧﻴﺮوي رام ﻧﺸﺪﻧﻲ ﺑﻮﺟﻮد ﻣﻲآورد ﻛﻪ درآن ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ را از درون ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺣﺎﺷﻴﻪﻫﺎي ﺑﻴﺮون ﻣﻲﻓﺮﺳﺘﺪ. ﭼـﻮن ﻣﻴـﺰان ﻧـﺎﭼﻴﺰي، در درون ﻣﻲﻣﺎﻧﺪ، ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺑﻪ ﭘﻴﺮاﻣﻮن اﻧﺘﻘﺎل ﻣﻲﻳﺎﺑﺪ. ﺷﺮﻛﺖﻫﺎ ﺑﺠﺎي اﻳﻨﻜﻪ ﺟﻠـﻮي اﻳـﻦ ﻧﻴﺮوي ﮔﺮﻳﺰ از ﻣﺮﻛـﺰ را ﺑﮕﻴﺮﻧـﺪ، ﺑﺎﻳـﺪ ﺑـﺮونﺳـﭙﺎري ﻣـﺴﺌﻮﻟﻴﺖﻫـﺎ را ﺑـﻪ ﺷﺮﻛﺖﻫﺎي ﺷﺒﻜﻪاي ﺑﻲ ﺷﻜﻞ در ﻧﻈﺮ ﺑﮕﻴﺮﻧـﺪ. اوج ﺗـﺴﻠﻴﻢ ﺷـﺪن در ﻣﻘﺎﺑـﻞ ﻧﻴﺮوي ﻧِﺖ، ﺑﺮونﺳﭙﺎري ﻓﻌﺎﻟﻴﺖﻫﺎي ﻣﺮﻛﺰي اﺳﺖ. ﺑﺮاي ﻣﺜـﺎل ﺷـﺮﻛﺖﻫـﺎي ﻫﻮاﭘﻴﻤﺎﻳﻲ، ﺑﺎرﺑﺮي ﻫﻮاﻳﻲ را ﺑﻪ ﺧﺎرج از ﺷﺮﻛﺖ ﺣﺘﻲ در ﺻﻮرﺗﻲ ﻛﻪ ﺑﺎرﻫﺎ را ﺑﺎ ﻫﻮاﭘﻴﻤﺎﻫﺎي ﺧﻮد ﺣﻤﻞ ﻛﻨﻨﺪ، اﻧﺘﻘﺎل ﻣﻲدﻫﻨﺪ. در اﻳﻦ ﺟﺎ ﻫﺰار و ﻳـﻚ دﻟﻴـﻞ وﺟﻮد دارد ﻛﻪ ﭼﺮا ﻧﺒﺎﻳﺪ وﻇﺎﻳﻒ اﺻﻠﻲ ﺷﺮﻛﺖ را ﺑﺮونﺳﭙﺎري ﻛﺮد، اﻣـﺎ 999

ﺗﺎي آن ﻧﻴﺮوي ﺟﺎذﺑﻪي ﻣﺮﻛﺰ ﻧﻈﺎم اﻗﺘﺼﺎدي ﺷﺒﻜﻪاي را ﻧﺎدﻳﺪه ﻣﻲﮔﻴﺮد".

آﻣﺎده ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ ﺑﺎﺷﻴﺪ. ﻓﻀﺎي اﻟﻜﺘﺮوﻧﻴﻚ ﻳﻚ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺗﻤﺎﺷﺎﭼﻲ اﻧﺒﻮه را ﭘﺮاﻛﻨﺪه ﻣﻲﻛﻨﺪ: آﻧﻬﺎ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ و ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ ﻣـﻲروﻧـﺪ. در ﻃﻲ ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ ﺷﻄﺮﻧﺞ ﺑﻴﻦ اﺑﺮﻛﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮ1 و ﮔﺮيﻛﺎﺳﭙﺎرف، وبﺳـﺎﻳﺖ IBM ﭘـﻨﺞ ﻣﻴﻠﻴﻮن ﻣﺸﺎﻫﺪهﮔﺮ داﺷﺖ. وﻗﺘﻲﻛﻪ ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ ﺗﻤﺎم ﺷﺪ وبﺳﺎﻳﺖ ﺧـﺎﻟﻲ ﺷـﺪ. در ﺷﺐ اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت 1996 اﻳﺎﻻتﻣﺘﺤﺪه وبﺳﺎﻳﺖ CNN، ﺷﺎﻫﺪ ﭘﻨﺠﺎه ﻣﻴﻠﻴﻮن ﺗﻼش ﺑﺮاي وﺻﻞ ﺷﺪن ﺑﻮد. روز ﺑﻌﺪ، ﺟﻤﻌﻴﺘﻲ در ﻛﺎر ﻧﺒﻮد. ﻳﻚ روز ﻣﺎﻧﻨـﺪ رﻋـﺪ و ﺑﺮق ﻳﻚ ﺟﻤﻌﻴﺖ زﻳﺎد ﻇﺎﻫﺮﻣﻲﺷﻮﻧﺪ و روز ﺑﻌﺪ ﻫﻢ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﻣـﻲﺷـﻮﻧﺪ. ﺣـﻀّﺎر ﺗﻮدهاي ﺗﻐﻴﻴﺮ و ﺗﺤﻮﻟﻲ ﻧﻤﻮده ﻛﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻳﻚ ﻣﻮج ﺷﺪهاﻧﺪ، ﺑﻪﻃﻮري ﻛﻪ از ﻳـﻚ ﻧﻘﻄﻪي ﺟﺎﻟﺐ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪي ﺟﺎﻟﺐ ﺗﻮﺟﻪ دﻳﮕﺮ ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ. اﻣﺎ ﻃﺒﻴﻌـﺖ ﻓﻀﺎﻫﺎ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺟﺎدادن ﺑﻪ ﺟﻤﻌﻴﺘﻲ ﻛﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ ﻣﻲآﻳﻨﺪ، ﺷـﻤﺎ ﺑﺎﻳـﺪ آﻣﺎده ﺑﺎﺷﻴﺪ. ﻣﺠﻬﺰ ﺑﺎﺷﻴﺪ.

Iranian Futurist		Ayandeh-Negar
Welcome To Future		Tomorow is built today

	در باره ما	تماس با ما	خبرهای علمی	احزاب مدرن	هنر و ادبیات	ستون آزاد	محیط زیست	حقوق بشر	اخبار روز	صفحه‌ی نخست
	آرشیو	اندیشمندان آینده‌نگر	تاریخ از دیدگاه نو	انسان گلوبال	دموکراسی دیجیتال	دانش نو	اقتصاد فراصنعتی	آینده‌نگری و سیاست	تکنولوژی	از سایت‌های دیگر