تصور اینکه روبه روی رایانه خود نشسته و با اتصال به شبکه اینترنت به نامزد مورد نظر رای دهید، در دنیای امروز زیاد دور از ذهن نیست اما اینکه چه زمانی می توان به این رویای شیرین و بسیار نزدیک رسید، بستگی به برنامه ریزی ها برای به کارگیری فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) و ایجاد زیرساخت های مناسب توسط مسوولان دارد.
واقعا چه زمانی از ترددها، ترافیک، آلودگی صوتی و هوا و شلوغی خیابان ها می توان راحت شد ؟ روشن است که پاسخ به این پرسش ساده نیست چرا که نمی توان زمان خاصی را تعیین کرد و بدیهی است رسیدن به هر هدفی تنها و تنها نیاز به تلاش دارد و بس.
در سال های اخیر، پیشرفت تکنولوژی و الکترونیکی شدن مراکز و سازمان های دولتی و خصوصی، رشد قابل توجهی داشته است. سیستم های الکترونیکی مانند«دولت الکترونیکی»،«تجارت الکترونیکی»،«شهر الکترونیکی»و اخیرا رای گیری الکترونیکی روز به روز در حال نفوذ به لایه های درونی زندگی روزمره مردم هستند و در عین حال تجربه نشان داده که الکترونیکی کردن قسمتی از امور یک سازمان، رشد کیفی مناسبی در روند کاری آن سازمان داشته است.
رای گیری الکترونیک یا e voting یکی از روش های رو به رشد و در حال گسترش در برخی از کشورهاست، این نوع رای گیری یکی از روش های متنوع جمع آوری آرای عمومی است که به صورت الکترونیک انجام می شود که شامل شیوه های گوناگون نظیر رای گیری از طریق«کیوسک های مخابراتی»،«اینترنت»،«تلفن» و غیره است. بسیاری از کشورها سعی کرده اند در سطوح مختلف از سیستم های رای گیری الکترونیک استفاده کنند، شاید بارزترین آنها آمریکا باشد که هم در انتخابات اخیر این کشور و هم در انتخابات سال ۲۰۰۰، این سیستم ها را بکار برد همچنین در سال ۲۰۰۲بود که قانون کمک به رای دادن آمریکایی ها به تصویب رسید و به کارگیری وسایل رای گیری الکترونیک در تمام ایالت های این کشور اجباری شد.
کشورهای برزیل و هند نیز به این سیستم ها روی آورده اند ولی در نهایت و در آینده ای نزدیک به نظر می رسد که اکثر کشورها، در گوشه ای از ذهن شان به این موضوع فکر کنند و آن را به اجرا درآورند.
اما مهم ترین هدف الکترونیکی کردن امور چیست ؟ و چرا باید کشورها به آن روی آورند ؟ می توان به مواردی نظیر صرفه جویی در وقت مردم و همچنین کاهش هزینه های اجرایی سازمان های دولتی اشاره کرد که سیستم رای گیری الکترونیکی به عنوان زیرمجموعه دولت الکترونیکی، چنین هدفی را دنبال می کند.
روش های اتخاذ رای به صورت سنتی علاوه بر مزایای خاص خود، دارای معایب زیادی است که صرف وقت زیاد برای شمارش آرا، هزینه های کلان تشکیل ایستگاه های رای گیری و استخدام افراد از جمله این معایب هستند.
اما رای گیری الکترونیکی نیز دارای مشکلات خاصی است که بسیار مهم و جدی است، شاید مهم ترین مساله، امنیت جمع آوری، حفظ، انتقال و شمارش داده هاست که همچنان جزو چالش های آن به شمار می رود و نکته مهم دیگر، هزینه های راه اندازی، تجهیزات، آموزش و نظارت بر چنین سیستم عریض و طویلی است.
اکنون در کشور ما و همچنین بسیاری از کشورهای دیگر، امکانات فنی رای گیری الکترونیک به طور کامل وجود ندارد و طبیعی است که راه اندازی چنین خدماتی، نیازمند سیاست گذاری صحیح، در نظر گرفتن امکانات و از همه مهم تر ضرورت آن است. همه می دانیم که در انتخابات قبلی و پیش رو، در حوزه های ستادی و همین طور در تبلیغات و سیستم های«اس.ام.اس» جای پای استفاده از تکنولوژی الکترونیک و اینترنت دیده می شود اما باید دید چه زمانی انتخابات به معنای واقعی در کشور الکترونیکی خواهد شد.
علی اکبر جلالی، استاد فناوری اطلاعات دانشگاه علم و صنعت ایران در خصوص انتخابات الکترونیکی می گوید: با توجه به توسعه فناوری اطلاعات و ارتباطات بحث رای گیری الکترونیکی در دنیای توسعه یافته به موضوعی عادی تبدیل شده است.
وی می افزاید: در کشور ما نیز به تدریج زمینه های دسترسی عامه مردم به اینترنت و شبکه های محلی در حال فراهم شدن است و در نتیجه مردم ایران انتظار دارند که در آینده نزدیک، بتوانند از سیستم رای گیری الکترونیکی استفاده کنند.
به گفته وی هم اکنون در بسیاری از شهرهای دنیا حتی برای موضوعات کوچک به صورت روزانه از مردم رای گرفته می شود بنابراین انتظار می رود که در انتخابات آتی بتوان در کشور از سیستم های الکترونیکی در انتخابات استفاده کرد.
جلالی ادامه داد: تبلیغات مجازی این روزها به شدت جریان دارد و تقریبا تمام نامزدهای مطرح، سایتی را برای تبلیغ خود در نظر گرفته اند.
استاد علوم ارتباطات دانشگاه تهران نیز در این خصوص می گوید: رای گیری و انتخابات الکترونیکی سبب کاهش هزینه ها می شود. سعیدرضا عاملی می افزاید: انتخابات الکترونیکی سبب آسایش مردم، کاهش سوء استفاده، سرعت و بسیاری موارد دیگر است. وی در خصوص اینکه چگونه می توان برگزاری انتخابات الکترونیکی را محقق کرد، اظهار داشت: باید در کشور امکانات فنی، شهر مجازی و دولت الکترونیک ایجاد شود زیرا بدون این عوامل انتخابات به صورت الکترونیک امکان پذیر نیست، بنابراین تا رسیدن به این مقوله راه بسیاری در پیش است. وی که رییس موسسه مطالعات آمریکا و اروپای دانشگاه تهران است، تصریح کرد: جامعه ای می تواند امور خود را به صورت الکترونیکی انجام دهد که دسترسی به اینترنت با سرعت بالا برای عموم فراهم شود و همچنین توزیع کافیه نت ها در سطح شهر مناسب باشد. عاملی با اشاره به اینکه یکی دیگر از الزامات برای الکترونیکی شدن امور در کشور، فرهنگ سازی است، اظهار داشت: اکنون کاربران اینترنتی در کشور حدود هفت میلیون نفر هستند که از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۵رشد ۲۹۰۰درصدی داشته و بالاترین رشد خاورمیانه بوده است.
به عقیده وی، با این حال این تعداد کاربر تعداد بسیار کمی از جمعیت کشور را شامل می شود که برای توسعه فناوری اطلاعات و ارتباطات کافی نیست. عضو گروه ارتباطات دانشگاه تهران گفت: زمانی می توان از انتخابات الکترونیکی صحبت کرد که تعداد کاربران اینترنتی بیش از این باشد. عاملی افزود: اکنون در جوامعی رای گیری به صورت الکترونیکی برگزار می شود که کاربران اینترنتی، ۶۹ درصد جمعیت آنها را شامل می شود. این استاد دانشگاه با اشاره به اینکه باید جامعه تک فضایی (واقعی) به جامعه دو فضایی (واقعی و مجازی) تبدیل شود، ادامه می دهد: شهروندان را می توان به تدریج با مقوله الکترونیکی شدن امور، آشنا کرد.
وی می گوید: برای شروع ابتدا باید انتخابات تلویزیونی را انجام داد به عنوان مثال نظر شهروندان را در مورد اتفاقاتی که در شهر رخ می دهد پرسید تا از طریق تلفن پاسخ خود را با گرفتن یک شماره و فشردن عددی که به معنای بلی یا خیر است، ارایه دهند.
عاملی اضافه می کند: مثلا با الزامی بودن ارایه کد ملی می توان انتخابات صحیح و قابل اعتمادی را به صورت الکترونیکی برگزار کرد.
 و ایجاد زیرساخت های مناسب توسط مسوولان دارد.
){kind=small}
Twitter
Google
Yahoo
Delicious
بالاترین
دنباله
نسخه‌ی چاپی
ارسال اين مطلب به دوستان